"Kijk mama, ik heb een iglo gemaakt !!"
Had ik al eens vermeld dat die van ons een ongelooflijke, ongebreidelde fantasie heeft ? Maar echt hé. Zalig is het, dat wel. En soms wel eens moeilijk, als diezelfde fantasie weer eens met haar aan de haal gaat en ze bang wordt van een onbekend geluid of zo. Maar meestal is het ontzettend leuk. Je wilt niet weten in wat voor situaties en avonturen de Playmobilmannekes heelder dagen verzeild geraken (stemmetjes en accenten incluis, ze spreekt vloeiend Tekenfilms, die van ons).
Ze speelt ook àltijd "luidop". Ik dacht eerst nog dat dat de normaalste zaak ter wereld was, dat ze dat allemaal deden, die kleuters. Tot hier eens een vriendin zat met haar twee kinderen. Die stonden stilletjes op zichzelf te spelen. Kleine Frutsel ging weer helemaal op in een fantasie met geluidjes, stemmetjes, speciale effecten, allé, ze speelde dus zoals gewoonlijk. Ik zag mijn vriendin vreemd kijken en ze vroeg plots : "speelt zij altijd zo ?". Pas toen viel het me op dat haar twee helemaal anders speelden. Stil dus. En dat is nu echt een woord dat niet bij onze Kleine Frutsel past, stil. Maar eigenlijk vind ik het stiekem wel leuker zo. Vermoeiend, maar wel leuk. Want zo weten we altijd wat er in haar hoofdje omgaat. Alles wat ze meemaakt, ziet en hoort, wordt onmiddellijk verwerkt in haar spel. Lijkt me niet ongezond. Ik luister mee en geniet van de tijd dat ik nog perfect weet waar ze allemaal mee bezig is, want naar 't schijnt blijft dat ook niet duren. Genieten dus ! En goed slapen 's nachts, dat ook.
