Trots

Een mens vervult eigenlijk heel wat rollen in z'n dagelijkse leven. Je bent tegelijk vrouw van en je bent mama van. Je bent zelf ook nog dochter, schoondochter, kleindochter, zus, schoonzus én tante. Op de werkvloer juf en collega. Je bent buur en vriendin. Je bent misschien een doorn in 't oog of net de steun en toeverlaat. De ene rol is makkelijker dan de andere, maar je probeert ze allemaal tegelijk te vervullen, meestal sta je er zelfs niet bij stil.

Er is in mijn leven nog een mooie rol die ik mag spelen. Een rol waar ik geen auditie voor moest doen, maar waarvoor ik werd gevraagd. Een rol die ik ondertussen al twee keer met veel liefde en plezier heb aangenomen en die ik tot in de lengte van mijn dagen met evenveel plezier en liefde zal vervullen. Ik ben meter. Een trotse meter, want ik heb toch wel gigantisch veel sjans met de twee exemplaren waarover ik mag "meteren". Ze hebben bovendien, zonder dat ze elkaar al ooit ontmoet hebben (maar dat komt nog wel) eigenlijk best veel gemeen. Ze zijn natuurlijk de allerschattigste metekindjes ter wereld, dat staat buiten kijf, u kunt erover discussiëren, maar u verliest toch. Ze zijn nog klein, maar ze zijn zo optimistisch, menig volwassene kan er iets van leren. Ik hoor het u wel denken, jaja, kinderen zijn toch altijd blij, wat voor zorgen hebben die nu ? Kinderhand is gauw gevuld, enzovoortsenzoverder. Maar opnieuw, u verliest de discussie. Die twee van mij hebben het in 't leven nog niet altijd allemaal zomaar cadeau gekregen.

Hij werd in 2006 geboren aan de andere kant van de wereld en heeft daar al flink wat doorstaan. Afscheid moeten nemen, vechten om te overleven. Hij vond een halve wereldbol verder zijn papa en mama en startte een nieuw leven, met geweldig veel liefde en warmte, als een prins wordt hij op handen gedragen en gekoesterd.

Zij werd hier bij ons geboren, in de zomer van 2009, in een warm nestje thuis, als jongste van drie en na lang wachten ongelooflijk welkom. Voor haar is de strijd om te overleven nu begonnen, sinds die gemene cellen vanbinnen in dat kleine lijfje op hol sloegen. En ze vecht met bravoure !

Het zijn doorzetters, die metekindjes van mij. Ze lachen van 's morgens tot 's avonds. Voor hen is het leven, ondanks de moeilijkheden die ze zo jong al het hoofd moe(s)ten bieden, een feest. Een Afrikaans feest. Een muzikaal feest. Dat hebben ze gemeen. Ze zijn een zonnetje in huis. Dat die twee zonnetjes nog heel erg lang mijn leven mogen verwarmen !

Drukdrukdruk

Wist u dat ...

... het schoon vakantieleven bijna voorbij is ? En dat Kleine Frutsel heel erg verlangt ... voor mezelf mocht er gerust nog een maandje bij. Maar goed, ik zie ze wel omhoog gaan, al die wenkbrauwen. Jaag u niet op en wees gerust, vandaag over een week ben ik weer volle bak aan 't werk !

... ik zo vaak wil bloggen, inspiratie genoeg, maar dat het er zo vaak niet van komt ? Ik zou denken dat het iedereen wel bekend voorkomt, maar sommige mensen slagen er in om hun blog echt onderhoudend goed te onderhouden. En daar ben ik wel wat jaloers op !

... ik er eindelijk in geslaagd ben om onze videocamera leeg te maken ? Alle filmpjes staan op de pc en nu kunnen we eindelijk weer af en toe iets vastleggen voor het nageslacht. Nu nog die filmpjes knippen en plakken tot een leuk geheel dat op DVD gebrand kan worden. Maar wanneer oh wanneer gaan we dat eens doen ?

... ik soms weer zin krijg om te scrappen ? Ik zag gisteren kersverse lay-outs bij een maatje die mijn scrap-hobby deelt en ik had op slag zin om er ook weer eens in te vliegen. Merkwaardig genoeg moet ik vaststellen dat ik dit gevoel elk jaar heb, zo eind augustus. Vreemd. Want net dan heb ik er eigenlijk geen tijd meer voor en moet ik me schools-gewijs voorbereiden ... Ach, het past perfect in het tyische gedrag dat ik als student al had. Wat je op dat moment eigenlijk zou moéten doen, stel je uit en in de plaats daarvan heb je een heleboel andere projecten in gedachten ...

... mevrouw Frutsel sinds kort loopt ? Als in "Start to Run", met Evy die haar aanmoedigingen je middenoor in schreeuwt ? En het helpt nog ook. Helemaal geweldig hoe ze na een loopsessie applaudisseert en vervolgens commandeert dat het morgen rustdag is en je dan zelfs niet màg lopen. Minder geweldig is het knalrode hoofd waarmee ik door onze dorpsstraten ploeter. En ronduit vervelend is de rugpijn die ik er na elke sessie aan over houdt. Laat ons hopen dat dat een beginnerskwestie is, die er nog uit groeit. Of zoiets. Want ik zou het wel graag volhouden.

Kritiek

Ben ik nu te kritisch ?

Maar ze moesten in mijn verse fruitsla, vandaar dat ik zònder wilde !

Het Meisje met haar eerste zwierrokje

Imagine

Ziedewel, een kind van haar vader, ik zei het toch ?

Dat worden hier later namiddagen vol ongerustheid, als die twee samen een toer gaan doen ...

Muizenissen

Dat heb je dan met katten in huis. Of zoals Meneer Frutsel vrolijk besloot : "Ach, zo zijn we verzekerd van een muizenvrij huis !". Dat klopt natuurlijk wel. Voor de goede orde, dit exemplaar kwam uit de tuin. Onze Luigi bracht het beestje nog half-levend langs de achterdeur naar binnen, alwaar het de genadeslag kreeg (terwijl wij ongerust naar de keuken snelden, omdat we niet begrepen waar al dat kattentumult vandaan kwam, zo vroeg op de morgen). Het was echt net gebeurd, het beestje was nog warm en al. Ocharm. Kleine Frutsel vond het ook maar niets. 't Is niet de eerste keer dat ze 't ziet, maar ze was toch een beetje boos op ons kattenbeest. En daarna begon ze meteen de uitvaart te regelen. Ze vindt muizen momenteel met voorsprong de zieligste beestjes van het universum, want gisteren hoorde ze nog in de Brielmeersen dat de plaatselijke uilen daar ook verzot zijn op muizen. En vandaag in het Boudewijnpark was 't weer één en al roofvogel en rarara ... wat eten die ? Gelukkig is er nog Assepoester met haar muizennest, waar Lucifer er nooit in slaagt om er eentje scheef te slaan. Leve Disney ! Alhoewel ... (maar over Disney-gruwels een andere keer meer).

Give-Away !

Bij BLOG 44 doet ze van Give-Away, allen daarheen !!

Allé eigenlijk niet, want hoe meer volk, hoe minder winstkansen, hihi, maar goed, 't is een wedstrijdvoorwaarde en de hebbedingen zijn altijd zo leuk, die moet je toch eens gezien hebben !

Eén van mijn favorieten is de boekenboom, wat een superleuk ding ... ik zie 'm zo al ergens hier neergeplant staan ...

Enfin, meedoen en dan duimen maar !

Nostalgie

Nostalgie voor 2 euro, ge kunt er niet voor sukkelen !

Ik was vorige week in de Kringloopwinkel. Dat kwam allemaal door mijn schoonmaakwoede. 't Is te zeggen, de hele maand juli kwam van opruimen niet veel in huis. 't Was verlof, samen met Meneer Frutsel, dus dan heeft een mens wel betere dingen te doen. Maar op 2 augustus was 't uit met die pret. En toen begon het toch te kriebelen. Een lijstje werd opgesteld. Voor de goede orde : dat het begon te kriebelen is niet van plezier of het blijde vooruitzicht op schoonmaakweek hé zeg. Dat kriebelen moet je eerder zien als een zenuwachtig, vervelend gekriebel, zo van : so much to do, so little time left (ik weet het, 't is allemaal relatief :-)

Ennieweej, het is gewoon een feit dat er gans het schooljaar dingen uitgesteld worden, dat bergings en bureaus volgelegd en volgepropt worden, met het idee dat je dat in die hele lange zomervakantie wel allemaal in orde krijgt. Maar dan is het zover en moet je het nog doen ook. En orde in huis is orde in mijn hoofd. The little Monica in me, ik zie het je wel denken, Madam Kroezel ! Dus trok ik hier kamer per kamer, kast per kast, alles open. Ondertussen heb ik alles in mijn handen gehad (de garage was werkelijk een hoogdag), 7 vuilniszakken gevuld en ben ik 2 keer met een volle auto naar 't containerpark gesjeesd. En ben ik zeer tevreden over de huidige stand van zaken. Met twee katten en een Kleine Frutsel in huis is er àltijd vanalles te stofzuigen en op te ruimen (en dan heb ik het nog niet over Meneer Frutsel gehad, maar dat zou hij niet zo plezant vinden, dus dat doen we maar niet), maar we zijn toch verlost van een pak overtollige rommel. Ik moet nog één kamer aanpakken, zijnde "den bureau". Daar moet ik nog even de courage voor toope-rapen. Misschien moet ik hier een foto plaatsen van de huidige toestand. Ik zou dan misschien extra gemotiveerd zijn om er snel aan te beginnen en zo al gauw een "after"-foto te kunnen presenteren. Maar de toestand is nogal schaamtelijk, dus of ik dat durf ...

Terug naar de Kringloopwinkel ! Daar ging ik dus een lading van onze overtollige huisraad afzetten en ik kon het niet laten om even rond te kijken. Ik lees hier her en der altijd over die fantastische Kringloopvondsten. Ik weet het wel, je moet daarvoor regelmatig eens gaan kijken en verschillende winkels doen en zo. Veel geluk dacht ik dus niet te hebben, tot ik daar in een hoekje deze doos vond ! Nostalgieeeeeee ! Ik kreeg als kind exàct hetzelfde setje van Sinterklaas. En GELUKKIG dat ik daarmee was, 25 jaar geleden, ik herinner het me nog zo goed. Vooral dat flessenverwarmertje (microgolf bestond nog niet, mo how zeg !), dat was in mijn ogen precies echt ! Ik greep meteen de doos vast, bang dat de bejaarde man naast mij het alsnog zou afpikken. Dit was voor mij ! Euh, voor Kleine Frutsel natuurlijk hé. Die er trouwens ook zeer blij mee was. Alleen moest ik wel even uitleggen waar dat flessenverwarmertje precies voor dient, onze Kleine F is natuurlijk wel kind van het microgolftijdperk. En dat alles voor 2 euro, geef toe, ge kunt daar toch niet voor sukkelen ?

Van de appel en de boom

Dan komt haar liefste vriendje spelen en dan zie je dit :-))

Die appel is netjes recht naar beneden uit die boom gedonderd, lijkt me zo. En als je haar vraagt wat ze later wil worden/doen als ze groot is, zegt ze alleen maar : "dan ga ik met de auto rijden, ik ga dat leren en dan kan ik dat helemaal alleen !". Meneer Frutsel kan op z'n beide oren slapen, 't is de dochter van haar vader.