Watersnood

Dikke ellende ten Huize Frutsel ... het expansievat van de verwarmingsketel heeft het begeven. Resultaat : een waterval, een grote opkuis, NOG een waterval (toen we probeerden of we tenminste onze watertoevoer konden herstellen), NOG een opkuis, een koud huis, een lege kraan en een serieus bezwaard humeur !!

En nu maar wachten op de loodgieter ... ocharme diene mens, die tsjoolt dus op deze uren nog rond in het Vlaamsche Land, want 't is een drukke periode, zo verzekerde de man mij aan de telefoon. Ik kan het goed geloven. Maar ik heb het koud ! En ik wil stromend water ! Misschien een goed moment om me eens te bezinnen over dat hele Music For Life-dinges en ook wel die aflevering van Koppen XL (over de tsunami van 5 jaar geleden, gezien ? ik was er effenaf slécht van !), want dan zijn de kleine waterval en de kou natuurlijk geweldig relatief. Ik ga daar eens diep over nadenken, zo naast mijn schone kerstboom, met mijne warme choco in mijn hand, weggeduffeld in mijn splinternieuwe (kerstkado-)badjas. En zeggen dat ik niet eens volk over de vloer heb met Oudejaar, we mogen zelf elders de voetjes onder tafel schuiven. Zucht. Ik schaam me opeens diep over mijn bezwaard humeur. Nu alleen nog hopen dat het geen bergen geld gaat kosten, want ik zie het zo al voor me : er moeten een paar onderdelen vervangen worden, madam ! Als ik eindelijk eens die verrekte Lotto wil gaan winnen, moet ik misschien maar eens beginnen met meespelen. Dat zal allicht de kansen vergroten.

Kinderlijke logica

Kleine Frutsel poetst, en ondertussen kletst ze alles en iedereen de oren van het hoofd. Bussiness as usual dus. Plots commotie.

Kleine F : "Mama, mijn stofzuiger is stuk !".

Meteen gevolgd door een zelfverzonnen oplossing, constructief als ze is.

Kleine F : "Ik ga de stofzuiger wel meedoen naar papa's werk !".

Ik moet heel onbegrijpend gekeken hebben (Meneer F = Meneer Doktoor), want de verklaring kwam er meteen achteraan.

Kleine F : "Ah ja, want op papa zijn werk is het een vermaak-werk hé (vermaken als in herstellen, op z'n Vlaams), daar moet papa dan eerst de mensen vermaken en dan kan hij daar ook mijn stofzuiger vermaken !".

Probleem opgelost !

Imitatiefases

Er zijn zo van die fases, tijdens dewelke uw geliefde kleuterexemplaar alleen maar alles precies wil doen zoals jij dat doet. Tot in de details. Tot in den treure. Je zou het als een compliment kunnen opvatten natuurlijk. Maar je wordt er eerder ambetant van, want met name het huishouden geraakt soms met geen meter vooruit. Tenzij ! Tenzij u de volgende zaken in gedachten houdt.

1. Het gaat wel over. Ooit. Ik heb nog geen puber horen smeken om te mogen dweilen. Dus er komen dagen dat u met weemoed hieraan terugdenkt, als u in uw eentje in een emmertje staat te soppen.

2. Jaag u er niet in op. Met volle kracht tegenwerken, heeft alleen maar het tegenovergestelde effect. Ondervind ik hier dagelijks aan den lijve (op van die dagen dat ik mijn eigen tips vergeten ben).

3. Stuur op tijd een brief naar Spanje. Die lieve Sint heeft voor dit probleem alle begrip en brengt dan graag de nodige hulpmiddelen. Gebruik deze hulpmiddelen dan ook en u heeft terstond een gelukkige kleuter. En een proper huis.

En zo geschiedde Ten Huize Frutsel.

Allen aan de wijn !

Omdat ik het echt een schoon initiatief vind, rept u allen daarheen ! 't Is voor Music for Life, people !

Op het gevaar dat ik nu nergens meer kan afkomen met zo'n schone fles als verrassing, want iedereen zal er al van weten, maar allé, malaria de wereld uit helpen gaat toch enigszins voor hé !

***********

Toegevoegd

We zitten in de auto en ik luister trouw naar StuBru, wat de laatste dagen ook via TV thuis aanstaat, want dat Glazen Huis, dat werkt verslavend, echt wel.

Enfin, zegt Kleine Frutsel opeens (na een stilte, waarin ze duidelijk naar de radio luisterde) :

"Maar mama, ze zeggen altijd op de radio van Oma Màààriààà, van wie is dat eigenlijk de oma ?" . Om te gillen gewoon :-) Ik lag alweer strijk, nog een sjans dat het kind nog niet hoeft te weten wat malaria dan precies wel is. Ik liet haar in de waan, dat mag wel als je drie bent, vind ik.

Strijk

Meneer Frutsel geeft Madam Frutsel een dikke knuffel.

Kleine Frutsel wurmt zich ertussen, langs onze benen, tot ze tussen ons in staat.

Zegt ze : "Hà, nu zijn jullie de boterhammen en ik ben het vlees !"

Geen idee waar ze zoiets haalt, maar wij liggen al minutenlang STRIJK :-)

Kleuters zijn fantastisch !

Aërosollen

Toen Kleine Frutsel nog een Baby Frutsel was, hadden we voor 't eerst een aërosol nodig. Te huur bij de apotheek, wat een gedoe ! En telkens als je dacht : "nu hebben we hem niet meer nodig, tijd om het ding terug te brengen !", bleek dat natuurlijk niet het geval en mocht je nog eens terug sjeezen. Niet veel later was er zo'n ding te koop bij Aldi, een jaarlijkse actie blijkbaar. Ik heb nog even getwijfeld, want hoe vaak zou een mens nu zoiets gebruiken ? Nog een sjans dat 'm toch heb meegepakt, ongetwijfeld de aankoop van dat jaar ! Het is niet dat we dat graag gebruiken hé, verre van, maar Kleine Frutsel is nu eenmaal wat astmatisch aangelegd, en onze KA (die nochtans niet kwistig omspringt met AB en zo) vindt het gebruik van de aërosol echt wel aan te raden, ten einde haar longskes niet te veel de kans te geven om te ontsteken. 't Is soms eens een strijd geweest, die tien minuten met het neuskapje, maar ondertussen heeft ze diezelfde strijd opgegeven en zit ze flink alleen in de zetel "te blazen in de machine" (zoals ze het zelf noemt), met een tekenfilm erbij. En het moet gezegd, na een paar dagen aërosol verdwijnt die lastige hoest (die haar anders urenlang wakker houdt) vrij snel. En dan kan de koorts ook zakken, want daar is onze Kleine Frutsel ook zo'n meester in ... 38°C, dat noemen we hier bijna geen koorts meer, want onze madam gaat vaak meteen voor het grovere werk, we hebben al vaak de 40°C op dat schermpje gezien, vreselijk is dat ! Dan is ze helemaal hyper en stuitert ze als een springbal door het huis. De dag dat ze dus als een ellendig hoopje op het tapijt ligt, racen we direct richting spoed, want dan is 't echt serieus mis.

Maar goed, we doen dus nu weer van aërosol, want ze heeft het goed te pakken. We hadden beter aandelen in dat spel gekocht !

Kerstboomstokje

Stokje van Annelyse !

En ik gooi het door naar iedereen die z'n boom nog niet postte !

't Is niet echt een superfoto, maar 't is al donker en al eh. Onder de kerstboom iets dat op een winter-tafereeltje moet gaan lijken de komende jaren. Ik stond me laatst te vergapen aan zo'n groot landschap met al van die huizekes, bomen ertussen, bergen, bruggen, lantaarns-die-écht-werken, enzovoorts enzoverder. Zelfs paardenmolentjes die écht draaien en van die ski-stationnetjes ! Ik kon er niet genoeg van krijgen ! Bleken die prachtstukskes ook prachtig veel geld te kosten, toeme toch. Maar goed, we zijn gestart met een basis en de komende jaren kopen we elk jaar een stukje bij. Het is vooral 's avonds mooi, als het lekker donker is en je de lichtjes in de winkeltjes goed ziet. Kleine Frutsel vindt het natuurlijk gewéldig en ligt er dan languit bij, te staren door de winkelraampjes, want oké, 't is niet goedkoop, maar 't is supermooi afgewerkt vanbinnen, door die raampjes is vanalles te zien !

Zijn geld waard, ik zeg het u.

Conclusie, ik hou dus van een goeie ouderwetse kerst.

En u ? Posten die bomen !

Dag Sinterklaasje !

Omdat het Sinterklaasverhaal nu eenmaal nog afgewerkt moet worden met de juiste apotheose : Hij is dus langsgeweest ! Al meer dan een week geleden, maar het kwam er maar niet van om verslag uit te brengen. Maar het was LEUK ! :-) En een succes ! Een beetje zoals overal ten huize blogland, zo lees ik. Ze was heel verrast, durfde eerst het speelgoed niet aan te raken (de snoepjes daarentegen werden direct en onverbiddelijk verorberd) en stond zo van een afstandje te roepen "kijk daar ! de pony op de scooter !!". Dat ding stond dus al sinds de zomervakantie op haar lijstje. We hadden het gezien bij Lieve Vriendin en eerst dacht ik dat een afstand-bediend-ding nog vééls te ingewikkeld was voor onze kleuter, maar haar demonstratie ter plaatse deed me toen snel het tegendeel beseffen. En gelukkig had ik toen de tegenwoordigheid van geest om het Sinterklaas-lijstje te suggereren. Dàt heeft ze onthouden, want ze spreekt er al maanden van. En natuurlijk heeft Sinterklaas dat dan gebracht. Ik had het al weken in huis, kwestie van niet het risico te lopen dat half Vlaanderen dat zelfde ding zou willen en het dus uitverkocht zou blijken te zijn. Alweer een goede tip van Lieve Vriendin, dankuwel ! :-)

Voor de rest brachten Sint en Piet een dokterstasje, de Duplotrein, twee sinterklaasboeken, een Plopmuts (had ik deze zomer al stiekem meegenomen bij een dagje Plopsa), een poets-setje (dat kind kuist graag, hoera !) en wat houten speelgoed. En een grote berg sjoklaa-en-spekskes. De stoomboot is nu terug naar Spanje en wij proberen hier opnieuw orde in de speelgoedchaos te krijgen. En Kleine Frutsel is content !

Ze begint trouwens nu al wat kritische zin te kweken ... Ze had in de klas een mijter gemaakt met een groot geel kruis op. Op 4 december kwam Sinterklaas ook op school langs en ze mocht hem in levende lijve ontmoeten in de sportzaal van de school. Ze was naar eigen zeggen helemaal niet bang geweest, ze had het heel plezant gevonden.

's Avonds zei ze plots : "De échte Sinterklaas heeft geen kruis op zijn mijter hoor !". Ze had hem dus héél goed zitten bestuderen en geconstateerd dat er op die mijter helemaal geen kruis te zien was. Ik mompelde iets over verschillende mijters en sinter-wasmachines en al. En ik bereid me nu al voor op een jaarlijks stijgende kritische blik met de onvermijdelijke vragen. Leve de onschuld !

Go Daddy :-)

Picture this :

Kleine Frutsel :

"Mama, ik moet pipi doen, ik moet pipi doe-hoen !".

Madam Frutsel :

*mompelt met tandenborstel in de mond* "ik ko-hom !"

Kleine Frutsel staat al recht voor het toilet en duwt haar blote buikje zo'n beetje tegen de toiletbril aan. Ik hoor haar kleuterhersentjes bijna kraken, ze denkt na.

Kleine Frutsel : "Mama, kan ik niet zò pipi doen ?"

(waarmee ze duidelijk het rechtstaand plassen bedoelt, dat enkel voor de mannensoort is weggelegd)

Madam Frutsel proest het uit (de tandpasta-details bespaar ik u) : "Maar neen lieverd, dat kan echt niet, dat kunnen enkel de jongens hé, omdat ze een piemel hebben."

Kleine Frutsel zucht. Maar besluit dan wijs "Ja, dat is waar. Weet je mama, jongens die hebben kleine piemels en papa's die hebben grote !".

Madam Frutsel staat wederom perplex en gniffelt. Daar zal Meneer Frutsel tevreden mee zijn !

Van Parijs en nieuw gerief

Madam Frutsel is een jaartje ouder geworden dit weekend. En ze heeft daar geen problemen mee, voor wie het zich afvraagt :-) Ze moest wel even slikken toen één van haar kinders (als zijnde de kinders waar ze overdag de plak over zwaait en die ze probeert te leren lezen en al) loeihard "zo oud !" riep en een ander daar vlotjes aan toevoegde : "mijn mama is nog maar 30, jij bent ouder dan mijn mama !". Die laatste mededeling deed haar eventjes zweten, want de moeder in kwestie heeft al drie kinders rondlopen, waarvan de oudste al zijn plechtige communie gedaan heeft ! Serieus.

Maar goed, 't is eigenlijk maar een rekenkundige kwestie. Als ze eventjes cijfert, moet ze toegeven dat ze al die jaren geleden nog andere dingen te doen had dan pampers te verversen. En dat ze daar absoluut geen spijt van heeft. Want stel je voor, nu al een plechtige communie en al, daar staan de gedachten nog niet naar !

Ennieweej, jarig dus en dit jaar in stijl, namelijk in Parijs ! In feite nog een trouwkado van Grootvader Frutsel, dat we steeds uitstelden wegens een kleine baby in huis (dat laat een mens nu eenmaal moeilijk achter). Enfin, het was geweldig plezant, eventjes onder ons twee en dan nog verjàren ! Meer moest dat niet zijn, allé. Een kado mocht ik van Meneer Frutsel ter plaatse uit één van de vele Parijse winkels kiezen. Maar dat is er vreemd genoeg gewoon niet van gekomen. We deden allemaal city-trippige dinges, vanalles bezoeken en fotograferen en dan gaan eten en natuurlijk uitslapen en al. Maar een sjakosj naar mijn goesting kruiste mijn pad niet. 't Is niet dat mijn huidig exemplaar uiteen valt, dus er is geen haast bij hé. Maar zo kwam Meneer Frutsel gisteren plots met een enorme doos thuis, schoon ingepakt en alles ! In afwachting van die sjakosj, had hij nog iets anders in gedachten dus. Er bleek een geweldig leutig masjien in te zitten (deze ! of zie foto hierboven), de nieuwe koffiesensatie Dolce Gusto !! Een knallende rode, precies zoals die uit de reclame, waar ik me al weken zit aan te vergapen. Oh oh oh, en gelukkig dat Madam daarmee is !! Want als er iets is dat we Ten Huize Frutsel enorm kunnen smaken, is het wel een goeie tasse kaffie. Maak daar misschien beter kanne kaffie van. En misschien zijn we daar ook wel wat verslaafd aan. We hebben dat spel gelijk twee kleine kinders direct uitgepakt, getest én goed bevonden, want dat maakt echt heerlijke dingen!! Het is eigenlijk vooral bedoeld voor speciallekes, Latte Macchiato, Cappucino, zelfs Chococino, kortom een waar genot voor koffieleuten als De Frutsels. Het is alleen moeilijk slapen met zeven verschillende soorten koffie in je lijf. Dus dat gebruik moeten we nog even leren timen. Maar een wreed plezant kado, kom gerust eens proeven, dan spelen we eens van tea-room :-)

Brief aan de Sint

Geen geluk, de onschuldige wedstrijdhand graaide naar andere namen, maar niet getreurd, volgende keer misschien meer sjans ! En het meedoen op zich was al plezant, eeuwen geleden dat ik nog eens aan een wedstrijdachtig iets meedeed.

Enfin, het volgende hoofdstuk in het Sinterklaasverhaal ! Als in : Sint en Piet zijn de brief van Kleine Frutsel komen ophalen in 't begin van deze week. Ah ja, Sinterklaas is er zeker en vast van op de hoogte dat zijn verjaardagsweekend ons dit jaar niet zo heel goed uitkomt (wegens een reeds-lang-geplande-Ardennen-trip) en hij zal daar toch snotdorie wel rekening mee houden peis ik, in 't bezit zijnde van dat Grote Speciale Boek en al. Diene mens weet alles. Dus gaan we er van uit dat hij komend weekend eens langs ons huisje passeert !

Hij is dus, zoals gezegd, de brief van Kleine Frutsel komen halen. Hij liet daarbij een briefje achter, geschreven met Kleine Frutsels eigenste stiften, die hij dan ook in de buurt liet rondslingeren. Een gepikt ideetje (leuk gevonden van de patatjes !) dat hier op ontzettend veel bijval kon rekenen, ze was wild enthousiast ! Ze zag pic-nicjes, ze zag een puzzel, er was de Brief met de bijhorende zwarte vlekken (want door schoorstenen kruipen en al, dat laat z'n sporen na). Dat laatste is er eentje van in Onzen Tijd, geweldig vonden we dat, dus da's een traditie die voortgezet wordt :-) Enfin, onze kleine meid was volledig in de wolken. Ze ging er alleen van uit dat het Grote Bezoek nu voorbij was, dat dit hét was. En ze was geeneens teleurgesteld hé, dat er niets van op haar brief bij lag, ze was gewoon geweldig gelukkig dat Sinterklaas langsgeweest was. Ontroerend gewoon ! We hebben dat misverstand natuurlijk snel opgehelderd, Hij is gewoon met haar brief naar zijn stoomboot nu, kijken of er iets leuks voor haar in het ruim ligt. Dus de spanning is hier weer opgedreven ... nog eventjes !

Zie ginds !

Aaaaah, Mme Zsa-Zsa is toch een bruisend vat vol ideeën ! Geen idee waar ze 't allemaal blijft halen (en al die tijd die daar inkruipt !), maar voor zo'n dingen ben ik geweldig te vinden.

Nu valt er een pietenpak te winnen en ik gooi mij bij deze nog eens in de strijd. Vanavond zal de onschuldige hand zijn werk doen ... spannnnnend !

zie ginds komt de stoomboot van zsa-zsa weer aan,

zij brengt ons alweer iets, om versteld van te staan !

hoe doet ze ‘t, verzint ’t ze 't en dat keer op keer ?

een wedstrijd om van te smullen, wat wil een mens meer ?

zij knipte en naaide een mooi pietenpak,

dat ligt daar niet zomaar, dat komt in een zak !

en net als je denkt van : nu stopt ze ermee ...

stikt ze nog iets sneller en zijn er plots twee !

ze legt ze niet zomaar bij haar in de kast,

ze dacht heel goed na en besloot toen heel vast,

het is nu een wedstrijd en wij doen graag mee,

want ik heb een dochter van iets over twee !

ze is nu net drie en het is voor het eerst

dat die lieve sint al haar dromen beheerst

die ogen vol bewond’ring en lachende snoet

dat is waar een mama het allemaal voor doet

dus sloeg ik aan ’t rijmen en nam echt de tijd

want ik weet wel zeker dat mijn kleine meid

zo’n supercool pakje echt dolgraag zal zien

dan krijg ik als mama misschien tien op tien !

maar ’t allerbelangrijkste is de magie

van sint en van piet, die in haar fantasie

haar hartje nu echt wel wat sneller doen slaan

nog éven voor ze weer naar Spanje toe gaan

dus lieve zsa-zsa, uw onschuldige hand

die ’t beste kan naaien van heel bloggersland

laat die nu niet twijfelen en maak ons heel blij

een zoen van kleine Frutsel en ook één van mij !

STOM

14u

Noot aan mezelf : probeer nooit-of-te-nimmer weer om je blog een beetje op te leuken met geïmporteerde dinges !!

Je hebt er géén verstand van !! Het enige wat je ermee bereikt is een totaal fiasco !!!

Schade : enkel mijn blogberichten zijn gered. Mijn blogroll, de uitspraken van mijn Kleine Frutsel, en alle andere zij-informatie is verdwenen, foetsie, wég !!

En KWAAD dat ik op mezelf ben, u heeft er geen gedacht van :-(

*********************

16u

Twee uur later : het meeste is hersteld, oef ! Alleen ben ik mijn Kleine-Frutsel-uitspraken kwijt, dat doet me nog 't meeste zeer :-( Sommige wist ik nog uit 't hoofd, maar ik heb ze zeker niet allemaal. En dat allemaal omdat ik op zoek was naar een sjabloon waarbij ik drie werk-kolommen zou hebben i.p.v. 2. Ik vond er geen bij de klassieke, werd plots overmoedig en trok het web op, ik zou dat wel eens eigenhandig vinden én leren én downloaden en al ! Het lukte wonderwel nog ook, maar dat spel installeerde zich en wiste meteen al de voorgaande informatie, behalve de blogberichten dan (nog een sjans !). Een wijze les geleerd, ik moet daar gewoon afblijven. En eens mailen naar de mensen die wel drie kolommen hebben, waar ze dat dan gehaald hebben. Vràgen, Madam Futsel, vràgen, niet zelf willen prutsen.

"Met je tong in je mond, kom je de wereld rond !", placht mijn grootmoeder te zeggen. Heden ten dage wordt dat zoiets als : "Met je toetsenbord aan de hand, kom je door het ganse land." Meer inspiratie heb ik niet, als u me dan nu wilt excuseren, ik moet even bekomen van deze emoties. Wat me nog een noot aan mezelf oplevert : de blogverslaving zit dieper geworteld dan aanvankelijk gedacht. De paniék, toen ik me realiseerde dat ik vanalles kwijt was, was van een verontrustende sterkte. Ik ben Madam Frutsel en ik ben verslaafd. Of toch een beetje, allé.

20u

Een standbeeld voor mijn allerliefste Zus-en-Schoonbroer !! Ze hebben de ontbrekende informatie kunnen reconstrueren via iets wat een cache of zo heet. Nou, het is nogmaals duidelijk, Madam Frutsel, als je zelfs niet wéét wat dat is, dan moet je al zekers niet prutsen met al de rest. Maar driewerf hoera !! We kunnen weer slapen.

Chinees

De eerste jaren is het meestal vrij ambetant om uw kleine mee te hebben als je ergens moet wachten of aanschuiven, wegens grijpgrage vingertjes, dovemansoren en onverwachte huilbuien. Maar zoals met alles : dat passeert ook. Niet dat het nu altijd een grote vreugd is, deze situaties dienen nog steeds vermeden te worden bij vermoeidheid, honger of stormweer. Maar het kàn al eens leutig worden :-)

Zo geschiedde vandaag, toen we een kwartiertje moesten wachten bij het Chinees restaurant, afhaaldienst.

* dat is hier wel mooi versierd hé mama !

(al dat rood en goud blinkt in kinderogen natuurlijk dubbel zo hard)

* wat zegt die mevrouw allemaal, mama ?

(chinees behoort echter ook niet tot mama's kunsten, maar 't is altijd leuk als je kind nog denkt dat je alles kan)

* die chinese chipkes prikken in mijn tong !

(eerste kennismaking met kroepoek, dat ons toegestopt werd omdat we moesten wachten)

* we moeten hier wel flink zijn in dat restaurant hé, anders gaat die mevrouw geen eten voor ons maken !

(toen ze toch een kleine aanmaning kreeg om rustig op haar stoel te blijven zitten)

* is dat dan een chinese snoep, mama ?

(toen ze van de chinese vrouw een snoepje kreeg bij 't vertrekken)

* thuis gaan wij dan al dat chinese eten opeten hé mama ? ik lust dat zeker wel hoor !

(ze had het begot nog nooit geproefd, maar onze kleine is altijd in voor iets nieuws)

Dat kwartier, dat anders met een klein monstertje een eeuwigheid kan lijken, was in een zucht voorbij. Nog van dat !

Picasso

Kunst ! Dat vinden wij ervan :-)

We reageerden alsof Picasso himself ter plaatse gereïncarneerd was in onze eigenste Kleine Frutsel. Maar zeg nu zelf, gisteren produceerde ze nog onbeduidende strepen, vandaag tekende ze zowaar een kindje !

"Ik ga een kindje maken", zei ze. Er kwam een hoofd, wat we al een hele prestatie vonden (jaja, iedereen is vergeten hoe moeilijk het is om een cirkel dicht te maken !). Plots wou ze er benen bij maken, lànge benen zo zei ze zelf, mét schoenen (als je goed kijkt, dan kan je ze zien). En tadaaaa, de eerste kopvoeter was geboren !

Dan kwamen de ogen, de neus en de mond. Het haar was een tip van mij, maar ze tekende het wel spontaan zelf, bovenop dat hoofd. En toen besloot ze dat het af was.

Blinken van trots doen we, voor zoiets eenvoudigs. Ik kan me nog net inhouden om het nieuws niet rond te bellen.

Het kunstwerk hangt in onze keuken, maar als een galerie geïnteresseerd is, mag die altijd contact opnemen, er valt over te praten.

Frutsel-specialisten

Ik kreeg deze prachtige plaid van Lieve Vriendin, als vriendschapscadeautje, super hé ! En ik had het eigenlijk ook een beetje aan deze blog te danken, jaja, waar het bloggen allemaal niet toe bijdraagt ! :-)

Even uitleggen : via mijn blogroll was ze ook eens gaan rondwandelen in de bloggers-wereld en sindsdien vergapen we ons samen aan de mooie creaties, die her en der uit naaimachines getoverd worden (want naaien is weer volledig in, voor wie 't nog niet wist). Zo werden we o.a. allebei verliefd op het astronautenkleedje van Meisjesmama. Lieve Vriendin werkt op wandelafstand van een ander frutsel-paradijs, Quartier Bricolé (gaat dat zien !) en op een schone dag lag deze plaid in de etalage, gemaakt van datzelfde schitterende astronautenstofje. Dat deed haar dus aan mij denken. En aan goeie tijden. Hà, dacht ze zo bij zichzelf, tijd voor een vriendschapscadeautje ! En sindsdien ben ik dus de trotse eigenaar van dit prachtding. Dankuwel Lieve Vriendin !

Een mens zou echt bijna zin krijgen om op naaicursus te gaan. Echt waar, als ik zie wat die handige dames allemaal in elkaar frutselen voor hun dochters (en zonen), kom ik serieus in de verleiding. Maar dan zou ik tijdens de koude winteravonden 's avonds het huis uit moeten en al. Ik zal er nog maar eens heel diep over nadenken. Een paar maanden. En dan zien we wel weer. Ondertussen vergaap ik me nog een beetje aan al het moois van anderen !

Moderne tijden !

Of hoe de moderne technologie zelfs het leven van de allerkleinsten beïnvloedt ...

Kleine Frutsel is al helemaal in de ban van Sinterklaas, aflevering twee.

Tegen iedereen die 't horen wil, verkondigt ze dat Sinterklaas binnenkort komt. Enkel bij de brave kindjes, uiteraard. En ze rekent zichzelf daar met een onverwoestbaar zelfvertrouwen bij. Het verlanglijstje is al gemaakt, een tekening in de maak. En gisteren nam ze nog het zekere voor 't onzekere, ze haalde haar (speelgoed-)telefoon boven en verkondigde trots : "ik heb Sinterklaas ook een berichtje gestuurd, mama !".

Hilariteit alom natuurlijk :-) Volgend jaar een mail naar Spanje ?

Vestimentaire kwestie

In de reeks "vragen-waar-ik-eigenlijk-het-antwoord-niet-op-wil-weten", werd ik vandaag geconfronteerd met de kwestie : hoeveel kleren heeft een kleuter eigenlijk nodig ?

Zouden daar lijsten van bestaan, zoals je ook online van die inpak-lijsten hebt ? Het hangt natuurlijk ook vanzelfsprekend van allerlei factoren af, dat spreekt. Ik had het nogal druk de laatste weken en de strijk bleef een beetje liggen. Ik constateerde na een tweetal weken dat ik voor Kleine Frutsel nog niets uit de wasmand had moeten plukken. En na een inspectie van haar vestimentaire schatkist, kwam ik tot de vaststelling dat ik dat gerust nog een tweetal weken kon volhouden. Enige mogelijke conclusie : dat kind heeft te veel kleren. Maar kun je wel te veel kleren hebben, bestààt dat überhaupt ? Zeker als actieve kleuter in deze moderne tijden. Nou ja, zoals ik al zei, ik wil op deze vraag het antwoord niet weten. Gelieve u dus te onthouden van dergelijke aanstiplijsten. Tips voor supercoole kleuterkledij kunnen dan weer wel. Dat kind mag toch geen kou lijden hé, met de winter in 't vooruitzicht. Stel u voor.

Van vakantie en ook al een beetje Sinterklaas

En zo is het alweer vakantie ! Een hele week, als een onbeschreven blad voor ons ... zalig :-) Nou ja, Meneer Frutsel moet jammer genoeg 4 dagen werken en mijn agenda lijkt zichzelf aan een behoorlijk tempo vol te boeken, maar goed, het is echt wel vakantie. En ik ga eens wat bloggen in de vakantie. Want ik heb heelder dagen wel inspiratie om iets neer te pennen, maar dan weer geen tijd. Of dan is het plots Grey's Anatomy na een lange werkdag en dan kan ik gewoon niet anders dan kijken, 't is een beetje verslavend. En als je dan toch in die zetel ligt, dan geraak je daar gewoon niet meer uit. Of 't is voor een tas koffie. Enfin, u snapt het wel, ik zal hoegenaamd wel niet de enige zijn.

Deze wou ik u toch niet onthouden.

Kleine Frutsel is al helemaal in de ban van Sinterklaas, waarover later ongetwijfeld meer (in diverse afleveringen). Ze zat daarnet te bladeren in zo'n speelgoedboekje (mannekes, hoeveel regenwouden daarvoor tegen de vlakte gaan, zelfs in tijden van crisis zijn die boekskes dikker dan ooit !).

Zegt Kleine Frutsel : "Kijk mama, dit zou ik wel willen !".

Ze wijst naar een foto van een typisch baby-speelgoed-ding, waar dan zo'n baby onder ligt, met veel lampjes en knopjes, you know the deal.

Zeg ik dan : "Maar dat is toch niet meer voor jou, dat speelgoedje." (doelend op : jij bent daarvoor toch al te groot)

Antwoordt Kleine Frutsel : "Maar nee, ik wil die baby, zo'n echte baby zou ik willen." En ze kon haar ogen er niet van af houden.

Hmmm, daar had ik even niet op gerekend... Ik stuurde haar meteen door naar Meneer Frutsel in de garage, hà, vraag dat maar eens aan uw papa, meiske ! :-)

Aldus ging de conversatie verder.

Kleine Frutsel : "Kijk papa, ik wil zo'n echte baby !"

Meneer Frutsel : "Is 't waar meiske, daar gaan we inderdaad eens moeten voor zorgen hé."

En hij zei het zowaar nog met een vrij rustige stem ook. Ik hoorde hem niet stamelen. Geen stress te bespeuren.

Dus wie weet, krijgt Kleine Frutsel één der volgende jaren ('t is niet voor direct hé, niet overdrijven alstublieft) van de Goede Sint dus toch die echte baby, wie zal het zeggen ? :-)

DRIE !

Het is zover. Ze is drie !! Hoera !

En 't was leuk, zo'n verjaardag. En ik ga hier niet mijmeren over vandaag-maar-dan-drie-jaar-geleden. Dat bewaar ik wel voor een andere keer. Al moet ik toegeven dat ik rond 10u32 (om precies te zijn) toch even wegvloog in het verleden. Het was vooral leuk om haar gezicht te zien, om op haar snoet te kunnen aflezen dat ze genoot. Dat ze besefte dat het een bijzondere dag was. Meer moet dat niet zijn.

Mama

Er zijn zo van die dagen dat je je nog een ietsiepietsie méér mama voelt dan gewoonlijk. Er zijn de klassiekers, zoals de troostende knuffel bij nachtmerries, wanneer ik merk dat het simpelweg aanwezig zijn in de kamer het half-slapende lijfje al meteen kalmeert en de nachtmonsters instant verjaagt. Of er zijn zo van die dagen zoals deze, wanneer ze onverhoeds beslist om wel op een zeer alternatieve manier te gaan sparen, in tijden van crisis. En wij geen meter van haar zijde wijken.

Maar als ik, zoals gisteren, ingespannen cakejes sta te bakken als klastraktatie voor haar verjaardag, heb ik het ook. Veel mama's draaien er hun hand niet voor om, ik ben altijd stiekem een beetje jaloers als ik haar fantastische recepten lees of zie wat zij nu weer ingenieus in elkaar heeft genaaid voor haar dochters. Maar als ik dan verwoed in het deeg sta te roeren, voel ik me plots een beetje extra mama. Een mama die een portie cakejes kan bakken voor dochterlief, juigt allen ! Ik ben er stiekem een beetje trots op, alle feminisme-praat ten spijt, ik vind het verdomme leuk, nèh. En 't was nog lekker ook !

Feest !

Het was feest en het was zo plezant !

De hele familie in huis, lekkere taarten, een berg cadeautjes en een brave kleuter die zichtbaar genoot en 's avonds met een spijtig stemmetje vroeg "is mijn feestje nu voorbij ?". Ze is dinsdag pas écht jarig, maar we hebben al fijn gevierd !

Geboren

We brengen een baby-artikel (zijnde een draagmand), naar een hoogzwangere vriendin. Ik leg uit dat Vriendin een baby in haar buik heeft en dat die baby bijna geboren wordt en dan ook een bedje nodig heeft. In een groot bed, zoals Kleine Frutsel, kan de baby natuurlijk nog niet slapen, dus mag hij ons kleine bedje een tijdje gebruiken. Tot hij (of zij !) groot genoeg is om ook in een echt, groot bed te slapen.

Kleine Frutsel knikt heel wijs, ze heeft het duidelijk goed begrepen. Ze verklaart trots : "Ik ben niet geboren hé mama !" (als in : niet zo klein als een pasgeboren baby :-) schitterende logica).

Ze strijkt met haar twee handjes over haar benen en zucht: "ik ben al groot, kijk maar eens goed welke lange benen en armen ik al heb, ik ben al een kindje !".

Ik zucht ook en ik slik even, de vele puber-horror-verhalen van collega's wegduwend. Op een dag zal ze "kindje" een belediging vinden. Nu is ze er gelukkig nog geweldig trots op. Genieten !

Bijna

Ze is bijna jarig, Kleine Frutsel. Nu nog heel even twee, straks al drie. Ik weet niet waarom, maar het lijkt alsof er lichtjaren tussen zitten, tussen die twee en die drie.

Met twee jaar leek ze nog zo klein, in de pampers, naar de creche, voorzichtige woordjes achter elkaar plakkend om ons duidelijk te maken wat ze wilde en vooral niét wilde.

Drie is van een heel andere orde. We zien elke dag weer vol verwondering hoe ze zich zelfstandig een weg probeert te banen door die grote wereld, vaak met een grote mond, maar 'n heel klein hartje ... Ik kan dat zelf hoor, want ik ben al groot !

Het lijkt in elk geval toch zo, dat grote verschil. De waarheid is wellicht eenvoudiger ... je vergeet het gewoon, dat je vorig jaar ook al dacht "wat wordt ze groot !". Kinderen bevestigen alle clichés, zo simpel is het. Ze worden zo snel groot meneer, u heeft er geen gedacht van !

Liefdesverdriet

Ze blijft er maar over bezig, over Lennert-van-de-creche. Dan is ze vol overtuiging aan 't vertellen dat ze met hem gespeeld heeft, op school, van verstoppertje en dat ze naast hem zat om te eten. Wat dus allemaal niet kan, want hij zit niet bij haar op school. Dat moet een tragisch spelletje verstoppertje geweest zijn die dag, ocharme. Maar ze vertelt het wel met de glimlach. Ik heb voor alle zekerheid eens gecheckt of er misschien op school ook een Lennert zit, maar dat bleek niet het geval. Aan de mededeling dat het allemaal toch niet goed kan, wegens 't feit dat Lennert op een andere school zit, heeft ze niet zoveel. Dan kijkt ze me aan met een blik die ik niet goed kan peilen. Verzint ze het gewoon voor de lol ? Of mist ze hem echt zo hard, dat ze hem dan maar in haar fantasie laat opdraven ? We hebben er het raden naar. Maar haar glimlach toen ik voorstelde om hem eens te bellen (we hebben nummers uitgewisseld toen, jawel), doet me sterk het tweede vermoeden. Dus laat ik haar maar vertellen. Sommige mensen vragen verschrikt "ze heeft toch geen fantasievriendje ??" (willen de psychologen onder ons even vertellen wat daar in dat geval slecht zou aan zijn ?). Anderen vinden het een goed teken, ze kan zich hechten en al van die dinges. Maar dat laatste wisten wij natuurlijk al.

Enfin, één ding is zeker, als ze iemand in haar hart sluit, is 't voor eeuwig en drie dagen. Dus dat wil zeggen dat dat eerste lief hier op de stoep aan een serieus kruisverhoor zal onderworpen worden ! Ooit. Later. Als ze groot is.

Opvoeding

Voor 't geval ge u afvraagt wat er in godsnaam met deze twee zielige speelbeesten is gebeurd, de volgende situatie ging eraan vooraf ...

Kleine Frutsel komt naar me toegelopen, met een pijnlijk gezicht en twee vingers in de respectievelijke muilen van de speelbeesten gepropt.

Kleine F : "Bijten mag niet hé mama ?"

Madam F : "Nee lieverd, dat doet pijn, dat mag niet"

Kleine F : "Dan zijn dolfijn en kooniepaard (ja, ze zegt zonder verpinken confituur en containerpark, maar "pony" wil er niet in) wel heel stout, want ze bijten mij. Ze moeten in de hoek staan en dan eens denken dat dat niet mag en dan moeten ze sorry zeggen tegen mij."

En met een gedecideerd gezicht zet ze deze twee deugnieten vervolgens in een zielig hoekje van onze keuken.

Zou dit willen zeggen dat onze immer enthousiaste, ahum, opvoedingspogingen toch enig resultaat zullen hebben op termijn ? Hoop doet leven ! :-)

Een nieuw hoofdstuk !

't Is allemaal achter de rug en 't is allemaal begonnen !

Dat is wat er de laatste weken allemaal heeft plaatsgevonden hier, in 't kort gezegd dan.

Ter verduidelijking ... Achter de rug is de prachtige zomervakantie (en dat er nog iemand komt klagen over 't weer !), de zalige tijd zonder wekker en het Grote Afscheid van de creche. Van dat laatste moet u vooral onthouden dat het een tranendal was, maar dan een schoon, dat we een hele toffe fotocollage meekregen en dat we ondertussen al drie keer getelefoneerd hebben of zo. Het zijn daar dan ook "crèmekes", zoals we dat hier zeggen, dat duurt even voor we ons daar kunnen van losmaken natuurlijk, dat spreekt voor zich.

En wat er allemaal begonnen is ? Een nieuw schooljaar vaneigens, zowel voor mezelf als voor Kleine Frutsel ! Onze zorgen zijn voorlopig opgeborgen, want mevrouw gaat met de glimlach en had al vanaf de eerste dag een lief. Effenaf. Recht van Lennert van de creche, naar Matthias in de klas. Ze had een klein briefje mee van de juf, dat ze het erg goed gesteld had en flink had gegeten. Of hoe twee onnozele zinnen een mens toch doodcontent kunnen maken. Datzelfde briefje meldde ons ook dat Kleine Frutsel geen minuut had gezwegen ... Geruststellend, want in de handleiding van ons exemplaar staat duidelijk vermeld dat haar praatvaardigheid stijgt met een goed gemoed. Dus dat zal ongetwijfeld vonken gegeven hebben ! Maar ik had ook eventjes visioenen van mijn oude rapporten, waar termen als "woelwater" en "spraakwaterval" elkaar aan een gestadig tempo doorheen de jaren afwisselden. Hmmm. Dat is natuurlijk allemaal erfelijk en al. Verdikke. Maar goed, ik ging ook graag naar school, heb weinig gebleit in die dagen en mijn ouders kregen altijd goeie punten voor hun opvoedingskwaliteiten. Laat ons hopen dat dat ook erfelijk is !

Oeps

Kleine Frutsel brengt in de auto verslag uit over haar dagje in de creche. Ik had al gehoord, daar, dat ze in bloedvorm was die dag... Ze had de nieuwe crechehulp een beetje getest, want nieuwe mensen = nieuwe grenzen, aldus redeneert onze peuter (soon to be kleuter).

Kleine F

" Ik heb met Thor een beetje gesprongen op de kussens. En ik had ook ruzie, met Lennert. "

Mevrouw F

"Oei, en dat is nog wel je liefste vriendje, wat is er dan gebeurd ? "

Kleine F

"Lennert moest huilen."

Mevrouw F

"Maar wat is er dan precies gebeurd ?"

Kleine F

"Ik heb niét zijn speelgoed afgepakt hoor. En ik heb ook niet op zijn beentje gelopen."

En ze zucht, heeft ze zich daar even goed uit gered.

Drie keer raden dus. Arme Lennert.

Eigen kweek

Vandaag de eerste appel van onze eigenste appelboom opgegeten ! Dat het eigenlijk om een appelsoort gaat die rauw niet te vreten is, vergaten we even. Helemaal verblind door het succes van eigen tuin, smakten we hem naar binnen. Je zou er appelmoes van moeten maken, volgens dat 't schijnt, maar (en niet erg boos kijken) wij vinden die moes van Hak zo lekker en zo makkelijk... Je kan veel van me zeggen, maar dat ik graag urenlang boven de kookpotten sta, dat nu net eigenlijk niet. Tenzij iemand een geweldig makkelijk en vooral snel recept heeft voor appelmoes ? Niet dat we het meteen nodig zullen hebben, de Oogst van 2009 telt precies 5 stuks. Prachtige exemplaren, dat wel. En trots dat we zijn ! Maar verse appelmoes zal nog niet voor dit seizoen zijn.

Spijtig ! ;-)

Leesvoer, deel 3

Bij Kleine Frutsel staat deze met stip op nummer één ! Op dit moment grijpt ze enkel naar dit Dikke verjaardagsboek bij het dagelijkse voorlezen-voor-het-slapengaan. Het helpt natuurlijk ongetwijfeld dat we hier onze eigenste Dikkie Dik hebben rondlopen. Maar evengoed, een aanrader !

Leesvoer, deel 2

Kleine Frustel is nu bijna drie, dus je kan al eens een blik op een boek werpen, terwijl ze in de buurt zit te spelen (het hele 20-cent-debacle even niet meegerekend, ahum). Ik had dus hoop. Hoop op een zalige leeszomer. Ik word op mijn wenken bediend ... 's Avonds in de zetel, buiten op het terras, in de auto tijdens lange Franse ritten, op een Bretoens strand, 's nachts met kleine oogjes omdat het zo spannend of meeslepend is dat ik het onmogelijk weg kan leggen, ik leeeeees, zalig vind ik dat. Altijd al gedaan en ik hoop stiekem dat Kleine Frutsel dat genetisch een beetje heeft meegekregen, want niets leuker dan jezelf helemaal te verliezen in een boek.

Wat heb ik er al doorgejaagd ?

De eerste was alles wat ik ervan had verwacht en meer , een echte aanrader en moeilijk weg te leggen.

De tweede was een verstand-op-nul-pauze, van het alter ego van Sophie Kinsella. Geen Becky Bloomwood, maar het mocht er best zijn, in twee dagen verslonden.

De derde beloofde veel, maar duurde me wat te lang. Hij is ook nog niet uit, dus dat zegt wel veel ... Ik leg niet makkelijk een boek aan de kant. Maar ik wil hem wél uitlezen, dus hij blijft nog even hangen op het nachtkastje.

De vierde was een totale verrassing. Het wordt omschreven als tienerlectuur, maar het had me beet (ha ! maar daarvoor moet je 'm lezen) vanaf de eerste pagina. Daarna verslond ik ook mijn nummer vijf en zes, die het vervolg daarop vormen.

Nu ligt nog de eerste van Stieg Larsson klaar en ik heb ook nog mijn zinnen op Het Spel van de Engel gezet (wegens helemaal meegevoerd door de voorganger), enfin, ik ben benieuwd en ik heb nog werk ! Dus als u me nu even wilt excuseren ?

PS Iemand nog tips trouwens ?

Kinderpraat

Kleine Frutsel en ikzelf bespreken in de auto altijd uitgebreid het boerenleven. We wonen immers een beetje "op de buiten" (lees : veel boerderijen in de buurt) en dieren interesseren haar mateloos. We zagen laatst de boer door zijn veld ploeteren, terwijl hij zijn koeien richting stal joeg. Kleine Frutsel wist er wel raad mee. De koeien zijn zeker moe en ze gaan een beetje slapen ? Ofwel hebben ze honger en willen ze eens proeven van het eten uit de "sie-loos-en" (silo's dus, vindt ze gewéldig). Als ik opmerk dat ze misschien gemolken moeten worden, vindt ze dat ook meteen een goeie mogelijkheid. Ha ja, zegt ze, dan gaat de boer eens duwen op de uier en dan komt er melk ! Ik ga daar enthousiast op door en bespreek hoe de melk dan in een fles gaat (voor een driejarige beperken we het proces hé !) en hoe wij dan de heerlijke melk kunnen drinken. Voila, dacht ik nog zelfvoldaan met een trotse glimlach, de cirkel is rond ! Had ik mijn kind weer eens wat geleerd over Het Leven.

Maar daar was Kleine Frutsel het niét mee eens. Ze bekeek me nogal vreemd, "nee, dàt lust ik niet hoor mama !". Iets wat uit de koe zou komen en dat wij zouden opdrinken ? Dat ging haar echt wel te ver ! Ik probeerde nog aan te geven dat melk toch lekker was ? Ze drinkt het met sloten ! Ik kreeg het droge antwoord : "nee hoor mama, Louise lust alleen maar de melk uit de rode dozen, de melk van de koetjes is voor de kàlfjes, wij lusten dat niet hoor !!". De verontwaardigde blik (en toon !) moet je er zelf even bij denken. Daar zat ik dan. En ik zuchtte eens. Wat had ik daar nou van terug ?

Het nadert ...

Ik kocht vandaag deze. Ha, dat dat nog gemaakt wordt hé, een mens zou er alweer nostalgisch van worden (die geur !). Ik had wel nooit gedacht dat ik ze al zou moeten inslaan voor de allereerste schooldag van Kleine Frutsel ... Ze waren ook eerst niet te vinden ! Tot mijn grote ergernis, want ze gooien hier alweer sinds drie juli de terug-naar-school-folders in de bus. Een jààrlijkse ergernis voor al wie in 't onderwijs staat ! Vreemde uitdrukking eigenlijk, je "staat in het onderwijs". Je wérkt ergens anders, maar je "staat" in het onderwijs. Ennieweej, gelukkig bestaan ze wel, blijkbaar, maar ze worden niet tentoongesteld omdat ze zelden verkocht worden. U weze dus gewaarschuwd als u dezelfde zoektocht onderneemt ! De kleinste maat is nog te groot, maar 't is net te doen, dus werden ze gekocht, een beetje op de groei dan maar. En gelukkig nog goeie kwaliteit, met een redelijk zool, want ik herinner me nog elk steentje dat ik passeerde als ik buitenliep met die witte lapjes onder mijn voeten !

Aldus gaat Kleine Frutsel straks naar de gymles op school. De inhoud van deze zin doet me verdikke wel wat, want nu host hier nog een peuter rond, net uit de pampers. Over amper een paar weken heb ik een Kleuter, mét een schooltas. Een kleuter die gaat "gymen" met Juf Sonja. Ik ben er gerust in, ze gaat dat goed doen en de juf in kwestie is waarlijk een zeer sympathiek mens. In de droogtegraad van mijn ogen op 1 september ben ik minder gerust.

Levende Spaarpot

En toen raceten we op een zondagavond richting spoed !

Als in : Kleine Frutsel slikt een geldstuk in, dat zich nestelt ergens bovenin de slokdarm, om daar de volgende uren halsstarrig (ha ! heb je 'm ?) te blijven zitten, tot een zevenkoppig team in groene pakjes de strijd wint en het onding terug naar de oppervlakte haalt. Een uur hadden ze daarvoor nodig, onder volledige narcose, een UUR, u leest het goed ! Het hoeft niet gezegd dat dat het langste uur van ons leven was zekers ? Diepe zucht. En ik die dacht dat het in tien minuten gepiept zou zijn ... ik piepte wel anders toen er plots een operatiezaal ter sprake kwam. Nog een sjans dat Meneer Frutsel tegelijk ook Meneer Doktoor is tijdens en na zijn uren, zodat hij een beetje een realistisch beeld kon schetsen van de feiten, want ik was na een kwartier wachtzaal al bereid om eigenhandig die operatiekamer binnen te stormen, het pak had ik toch al aan, om te kijken waarom het verdikke zo lang moest duren ! Stoere praat, na de feiten, we zaten er in werkelijkheid maar kleintjes bij die avond ... Goh, zo Kleine Frutsel afgeven, 't ging nog niet zo vanzelf, zo vanbinnen. We bleven er een nachtje slapen, al moet je dat slapen niet al te letterlijk nemen. Maar dat gaf niets, we lagen gezellig samen op een kamer, zonder vervelende muntstukken op ongebruikelijke plaatsen. 't Was er eentje van 20 cent en we kregen 'm mee in een schoon potje, ah ja, want van diefstal wilden ze niet beschuldigd worden. En of we Kleine Frutsel in 't vervolg wat meer eten wilden geven, zodat het arme ding niet aan 't geld moest gaan zitten. We konden ermee lachen. Achteraf.

Welkom !

Een paar dagen geleden zag ik Dierbare Vriendin, met Vriend én Kersverse Baby. Een weekje oud is hij nu en dat hij een hartenbreker wordt, dat zie je nu al ! Maar wat echt telt : hij is zo ongelooflijk welkom, 't is prachtig om te zien. Er is lang op hem gewacht en nu hij er eindelijk is, stràlen ze. Maar één blik in Haar liefdevolle, doch doodvermoeide ogen en ik word zo, teletijds-gewijs, teruggegooid naar het najaar van 2006, toen Kleine Frutsel er net was. Een mens heeft toch vooraf geen idee ? Je wacht af, leest een ton boeken. Geboortelijsten, kaartjes, kinderwagens, dàt zijn de dingen die je kan voorbereiden. Maar hoe het écht is, daar heb je toch 't raden naar. Tot het dan zo ver is. Dat het prachtig is, dat staat buiten kijf. Ik hoop het werkelijk nog eens te mogen meemaken. Maar aan de Exclusief-Roze-Wolk weiger ik mee te doen ! Honderden vragen en onzekerheden, ronddwalen op een wazige wolk tijdens slapeloze nachten, om dan nog van de lichamelijke extraatjes maar te zwijgen. Het is ook ontdekken dat borstvoeding een ware kunst is, niet gezeverd ! Daar zit je dan, die eerste dagen, gedrapeerd tussen twintig kussens en mét begeleidend boek. Hoe doén die Afrikaanse vrouwen dat toch ?  Dacht ik toen vaak. Want ik zag het echt niet voor me : borstvoeding geven, terwijl je met een emmer op je hoofd door de woestijn tsjoolt, omdat het water voor die dag nog gehaald moet worden. Slik. Respect. 

En Kleine Frutsel was dan ook nog een huilbaby, reflux weet-je-wel. Ik zweer het u, toen het twintigste kaartje in de bus viel, "geniet ervan !"  ... was Meneer Frutsel in staat om een moord te plegen, want die eerste weken viel er met een 24/7-huilende baby soms niet zo héél veel te genieten !

Maar dat het schoon is, je moet het meemaken. En genieten deden we natuurlijk wel, met de dag steeds meer. Want dat is nog zoiets waar je je niet kan op voorbereiden, op die alles-overtreffende liefde voor die kleine worm. Schoon geregeld, Moeder Natuur, waarlijk. 

Dus lachen Dierbare Vriendin en ik samenzweerderig naar elkaar, welcome to The Club ! 

Leesvoer !

Eindelijk besteld, wegens al zoveel mooie dingen erover gehoord.

Eindelijk weer tijd om te lezen, wegens twee maanden vakantie.

Eindelijk.

Kijk mama, ik knip !

Zalig is het, de wereld door de ogen van je kind. Vandaag ontdekte ze De Schaar. Het voorwerp-met-naam kende ze al langer. Maar de precieze invulling van het begrip, wat je dus met dat handige ding doen kan, kwam er vandaag. Ik had voor Kleine Frutsel dan ook een mooi exemplaar tevoorschijn getoverd. Bij 't zien van de foto's wordt er zeker in onze familiekring eens gelachen, want vergis u niet, hoe hip het gele aapje ook mag ogen, het ding is minstens een kwart eeuw oud ! Of eigenlijk nog een paar jaar ouder. Doet er niet toe. Feit is dat ik er als kind mee leerde knippen, of met een soortgelijk exemplaar, want eerlijk is eerlijk, ik dénk dat deze van mijn broer was. Maar misschien vindt hij het wel oké, peter van Kleine Frutsel zijnde en al. Enfin, ze KNIPTE dus, tot haar eigen grote vreugd ! En die van mij, want ik kon er mijn ogen niet van af houden. Of hoe zalig het dus is om je kind de wereld te zien ontdekken. Het Leven als u wil ! En dan vooral die geestigheden ervan, als zijnde een schaar, begot. Mijn hart maakte nog maar eens sprongen. Eens zien of ik het straks nog zo geestig vind als ze op een onbewaakt moment een passage uit mijn favoriete boek knipt. 

Billie & Luigi

Als u pas kennis maakt met het gezin Frutsel, dan lijkt het me wel gepast als u ook voorgesteld wordt aan het beestige deel ervan, zijnde Billie en Luigi. Jaja, 't zijn katten en serieus, we weten ook wel dat de verhoudingen niet kloppen, goed gezien. Maar ter zijner verdediging : onze Billie is zo gezond als een rosse, gecastreerde kater (aaaaah !) maar kan zijn. Luigi eigenlijk ook, alleen roept zijn verschijning nooit zo veel vragen op. Toen Kleine Frutsel werd geboren en ons huis aldus in een bezoekersoord veranderde, werd er geweldig veel meer naar die rosse gekeken dan naar ons kersvers nageslacht. Terwijl dat laatste toch alle aandacht verdiende, wegens o zo schattig. Maar goed, 12 kilo kater is impressionant. Echt wel. U moet eens komen zien. 

Lui

Ik had grote plannen voor vandaag, jawel. Kleine Frutsel is een dagje naar de creche, dus dat opent plots een scala aan mogelijkheden. Veel van die plannen gingen over opruimen en zo, een beetje typisch voor 't groot verlof. En ook een beetje typisch voor mij, ik geef het toe. Maar na dagenlange, doffe internet-ellende, werd ik vandaag verrast op een superverbinding. En tadaaaa, aldus ontstond deze blog. Verder dat dit kwam ik echter ook niet, vandaag. Ik hàd nochtans een lijstje van die plannen van mij, maar ik kan het even niet vinden. Erg jammer, ahum. Ondertussen drink ik nog een koffie en scharrel ik wat door het huis. Ook zeer typerend. 

Welkom Ten Huize Frutsel

Wij zijn de Frutsels, aangenaam. Schrijvende is mevrouw Frutsel, die al jaren een lijstje leuke blogs volgt en er stilletjes aan zelf zin in kreeg. Verwacht geen grote wijsheden of wetenschappelijke artikels, zo zit mevrouw Frutsel niet echt in elkaar. Verwacht wel de dagelijkse gebeurtenissen, mijmeringen en beslommeringen van een gezin anno 2009. U hoéft het helemaal niet te lezen, mevrouw Frutsel schrijft vooral voor zichzelf (altijd van dagboeken gehouden, u ook ?) en om kleine herinneringen makkelijker bij te houden. Want Het Leven gaat nu eenmaal veel te snel, bijbenen lukt de ene dag beter dan de andere. Maar als u toch leest, gooi er gerust wat commentaar bij. Stel je voor dat het hier nog plezant wordt ook ? Straks slaat u ook nog aan het bloggen, want het is een beetje besmettelijk. Nu nog volhouden, dat wordt misschien andere koek. We zien wel !