Kinderpraat

Kleine Frutsel en ikzelf bespreken in de auto altijd uitgebreid het boerenleven. We wonen immers een beetje "op de buiten" (lees : veel boerderijen in de buurt) en dieren interesseren haar mateloos. We zagen laatst de boer door zijn veld ploeteren, terwijl hij zijn koeien richting stal joeg. Kleine Frutsel wist er wel raad mee. De koeien zijn zeker moe en ze gaan een beetje slapen ? Ofwel hebben ze honger en willen ze eens proeven van het eten uit de "sie-loos-en" (silo's dus, vindt ze gewéldig). Als ik opmerk dat ze misschien gemolken moeten worden, vindt ze dat ook meteen een goeie mogelijkheid. Ha ja, zegt ze, dan gaat de boer eens duwen op de uier en dan komt er melk ! Ik ga daar enthousiast op door en bespreek hoe de melk dan in een fles gaat (voor een driejarige beperken we het proces hé !) en hoe wij dan de heerlijke melk kunnen drinken. Voila, dacht ik nog zelfvoldaan met een trotse glimlach, de cirkel is rond ! Had ik mijn kind weer eens wat geleerd over Het Leven.

Maar daar was Kleine Frutsel het niét mee eens. Ze bekeek me nogal vreemd, "nee, dàt lust ik niet hoor mama !". Iets wat uit de koe zou komen en dat wij zouden opdrinken ? Dat ging haar echt wel te ver ! Ik probeerde nog aan te geven dat melk toch lekker was ? Ze drinkt het met sloten ! Ik kreeg het droge antwoord : "nee hoor mama, Louise lust alleen maar de melk uit de rode dozen, de melk van de koetjes is voor de kàlfjes, wij lusten dat niet hoor !!". De verontwaardigde blik (en toon !) moet je er zelf even bij denken. Daar zat ik dan. En ik zuchtte eens. Wat had ik daar nou van terug ?