Liefdesverdriet

Ze blijft er maar over bezig, over Lennert-van-de-creche. Dan is ze vol overtuiging aan 't vertellen dat ze met hem gespeeld heeft, op school, van verstoppertje en dat ze naast hem zat om te eten. Wat dus allemaal niet kan, want hij zit niet bij haar op school. Dat moet een tragisch spelletje verstoppertje geweest zijn die dag, ocharme. Maar ze vertelt het wel met de glimlach. Ik heb voor alle zekerheid eens gecheckt of er misschien op school ook een Lennert zit, maar dat bleek niet het geval. Aan de mededeling dat het allemaal toch niet goed kan, wegens 't feit dat Lennert op een andere school zit, heeft ze niet zoveel. Dan kijkt ze me aan met een blik die ik niet goed kan peilen. Verzint ze het gewoon voor de lol ? Of mist ze hem echt zo hard, dat ze hem dan maar in haar fantasie laat opdraven ? We hebben er het raden naar. Maar haar glimlach toen ik voorstelde om hem eens te bellen (we hebben nummers uitgewisseld toen, jawel), doet me sterk het tweede vermoeden. Dus laat ik haar maar vertellen. Sommige mensen vragen verschrikt "ze heeft toch geen fantasievriendje ??" (willen de psychologen onder ons even vertellen wat daar in dat geval slecht zou aan zijn ?). Anderen vinden het een goed teken, ze kan zich hechten en al van die dinges. Maar dat laatste wisten wij natuurlijk al.

Enfin, één ding is zeker, als ze iemand in haar hart sluit, is 't voor eeuwig en drie dagen. Dus dat wil zeggen dat dat eerste lief hier op de stoep aan een serieus kruisverhoor zal onderworpen worden ! Ooit. Later. Als ze groot is.

Opvoeding

Voor 't geval ge u afvraagt wat er in godsnaam met deze twee zielige speelbeesten is gebeurd, de volgende situatie ging eraan vooraf ...

Kleine Frutsel komt naar me toegelopen, met een pijnlijk gezicht en twee vingers in de respectievelijke muilen van de speelbeesten gepropt.

Kleine F : "Bijten mag niet hé mama ?"

Madam F : "Nee lieverd, dat doet pijn, dat mag niet"

Kleine F : "Dan zijn dolfijn en kooniepaard (ja, ze zegt zonder verpinken confituur en containerpark, maar "pony" wil er niet in) wel heel stout, want ze bijten mij. Ze moeten in de hoek staan en dan eens denken dat dat niet mag en dan moeten ze sorry zeggen tegen mij."

En met een gedecideerd gezicht zet ze deze twee deugnieten vervolgens in een zielig hoekje van onze keuken.

Zou dit willen zeggen dat onze immer enthousiaste, ahum, opvoedingspogingen toch enig resultaat zullen hebben op termijn ? Hoop doet leven ! :-)

Een nieuw hoofdstuk !

't Is allemaal achter de rug en 't is allemaal begonnen !

Dat is wat er de laatste weken allemaal heeft plaatsgevonden hier, in 't kort gezegd dan.

Ter verduidelijking ... Achter de rug is de prachtige zomervakantie (en dat er nog iemand komt klagen over 't weer !), de zalige tijd zonder wekker en het Grote Afscheid van de creche. Van dat laatste moet u vooral onthouden dat het een tranendal was, maar dan een schoon, dat we een hele toffe fotocollage meekregen en dat we ondertussen al drie keer getelefoneerd hebben of zo. Het zijn daar dan ook "crèmekes", zoals we dat hier zeggen, dat duurt even voor we ons daar kunnen van losmaken natuurlijk, dat spreekt voor zich.

En wat er allemaal begonnen is ? Een nieuw schooljaar vaneigens, zowel voor mezelf als voor Kleine Frutsel ! Onze zorgen zijn voorlopig opgeborgen, want mevrouw gaat met de glimlach en had al vanaf de eerste dag een lief. Effenaf. Recht van Lennert van de creche, naar Matthias in de klas. Ze had een klein briefje mee van de juf, dat ze het erg goed gesteld had en flink had gegeten. Of hoe twee onnozele zinnen een mens toch doodcontent kunnen maken. Datzelfde briefje meldde ons ook dat Kleine Frutsel geen minuut had gezwegen ... Geruststellend, want in de handleiding van ons exemplaar staat duidelijk vermeld dat haar praatvaardigheid stijgt met een goed gemoed. Dus dat zal ongetwijfeld vonken gegeven hebben ! Maar ik had ook eventjes visioenen van mijn oude rapporten, waar termen als "woelwater" en "spraakwaterval" elkaar aan een gestadig tempo doorheen de jaren afwisselden. Hmmm. Dat is natuurlijk allemaal erfelijk en al. Verdikke. Maar goed, ik ging ook graag naar school, heb weinig gebleit in die dagen en mijn ouders kregen altijd goeie punten voor hun opvoedingskwaliteiten. Laat ons hopen dat dat ook erfelijk is !