De wereld is klein !

Ja, de wereld is klein, ook in bloggersland !

Hoe gaat dat ook allemaal ? Je leest een blog en dan nog eentje en je begint dat wat te volgen. Je krijgt dan zelf de bloggerskoorts en start op uw eigen. En volgt ondertussen een lijstje andere. Al die verhalen uit het dagelijkse leven zijn heel herkenbaar, vaak grappig en altijd ontspannend. Enfin, dan is er een zaterdagmorgen, je gaat wat boodschappen doen in de plaatselijke winkelstraat van onze kleine gemeente. Daar wandel je met de buggy, Kleine Frutsel is vanzelfsprekend mee met moeder, je weet nooit wat er uit de boom valt. En plots zie je een klein ventje fietsen. Dat fietsje komt je wel heel bekend voor ! Je draait je om, om te zien wie er bij dat manneke hoort en je ziet nog een manneke (check !) en een mama, die duidelijk ook iets in de mot heeft en een blik van herkenning werpt op Kleine Frutsel. Mo how (zeggen wij hier dan), kom je elkaar tegen in real life en herken je elkaar aan de kinders, hoe grappig is dat niet zeg !! Ik vind het leuk, dat niet alle bloggers in verre grote steden blijken te wonen, maar dus ook gewoon bij ons om de hoek, om het zo te zeggen. Leuk om je te ontmoeten, Annelies !!

Ze veranderen toch rap hé madam !

Ze was vandaag zo schoon in den hof aan het spelen, iets wat vorig jaar nog moeilijker was, lees : ze vroeg toen echt NOG meer aandacht dan nu :-). En ik realiseerde me dat we vorig jaar rond deze tijd nog met dat hele zindelijkheidsgedoe moesten beginnen (wat trouwens op twee dagen gepiept was, hà !). Deze week hebben we het potje al opgeborgen, want ze gebruikte het niet veel meer (*ik ben al héél groot en ik ga al op het grote toilet, potjes zijn voor kleine kindjes * einde citaat). Daarom dus twee foto's in onze keuken, maart 2009 en maart 2010. Om eens te zien hoe rap dat toch wel niet gaat, dat groot worden.

Poppenmoeder

Zowaar. De inspiratie deed ze op bij tante Kathleen, die zojuist 9 stralende maanden zwangerschap heeft afgesloten met dit prachtexemplaar. En aangezien imitatie her middle name is voor 't moment, kon dergelijk rollenspel bij Kleine Frutsel niet uitblijven. Op de foto is ze zwanger van popje, maar 't kan evengoed een hond of een leeuw zijn of allebei samen onder dat t-shirt gepropt, waarom niet ? Want dàt is het voordeel van kleuter-rollenspel, alles kan en alles mag en de geboorte duurt een nanoseconde. En daarna is ze alweer een duplotoren aan 't bouwen. Leve de fantasie !

Je weet dat Pasen nadert als ...

... je vier kersverse kiekskens in huis hebt !

Jaja, veel oooh's en aaaah's en 't was allemaal wreed schattig !

Wat u echter niet kan afleiden uit de foto's ...

* ... dat het de mijne niet zijn. 't Zijn die van mijn collega, uit de kleuterklas, ze mochten een woensdagmiddag + nachtje komen logeren.

* ... dat Kleine Frutsel het wel erg leuk vond, maar toch ook wat schrik had. Dat was nog handig, ze liet ze de ganse middag braaf in hun bakje zitten en zat er af en toe een tijdje bij.

* ... dat het uiteindelijk met het uur dramatischer werd ... één geel kiekske zag er al wat ziekjes uit (gelukkig had mijn collega mij al gewaarschuwd) en dat beestje ging gewoon zienderogen achteruit. Net die éne middag dat ze bij mij waren, het drama ! Ik heb de hele middag als een radeloze hen rond die bak gedraaid. Na een paar uur zielig piepen, ging het beestje in een hoekje liggen. Ik wist gelijk hoe laat het was ... maar wat doe je eraan ? Je kan moeilijk naar een dierenarts lopen hé ? Ik begon Kleine Frutsel al wat voor te bereiden, maar aan de nuchterheid van een kleuter kan geen down-to-earth volwassene tippen ... Ze kwam gewoon af en toe eens langsgefietst "is 'ie al dood mama ?", om dan weer vrolijk verder te sjeezen.

Uiteindelijk stierf het beestje toen Kleine Frutsel al in bed zat. Ik heb het dan na een uur of 2 aarzelen (want hoe zie/weet je dat het écht dood is ??) toch "verwijderd". Begraven in de tuin zag ik niet zitten, want 't was inmiddels goed donker. Zie je me al in 't donker ne put staan graven in den hof (Meneer F was niet thuis) ? Op dat uur, de geburen zouden wel peizen dat ik een misdaad had gepleegd. Heb dan maar veel zakjes gebruikt ... snik ende snuf. En zucht. De volgende morgen heb ik Kleine Frutsel toch maar een begrafenis-scenario voorgeschoteld, eentje uit de doos van de leugentjes-om-bestwil. Kleine Frutsel vond het best. Ze haalde uit haar doos dan weer uitspraken als : "Het is wel jammer hé mama, maar je moet niet zo erg triestig zijn hoor, want we hebben er nog drie hé !". Ze ging die avond ook even de tuin inspecteren, want wààr lag dat beestje dan wel juist begraven ? We hebben een plekje aangewezen tussen de plantjes. Het was even stil, ze zuchtte eens diep en zei "Dat is daar wel nogal donker hé, zo onder de aarde", waarop wij even moesten slikken en bevestigend knikten. En toen ging ze van de glijbaan glijden. Het leven gaat door en al zeker ?

Komt dat zien, baby Fien !

Verder is 't hier lekker druk, van bloggen komt soms niet veel in huis ! Aan inspiratie geen gebrek, aan tijd des te meer. Het grootste nieuws van de afgelopen tijd is ongetwijfeld het kersverse leven in onze familie ! Broer Frutsel en Schoonzusje zijn de trotse ouders geworden van een prachtig meisje, Fien !! Een lief klein nichtje voor onze Kleine Frutsel en een schoontje, echt waar. 't Kind kwam met een sneltreinvaart op de wereld en toen we enkele uurtjes later op bezoek gingen, zag Schoonzusje er uit alsof ze zelf gewoon even op bezoek kwam. Stralend gewoonweg ! Nu is voor hen een heel nieuw leven begonnen ... slapeloze nachten, honderdduizenden vragen, maar ook elke dag weer wegsmelten en miljoenen mooie herinneringen. Welkom op de crazy rollercoaster van het ouderschap !! :-)

Ontspan !

Echt, hier moet u eens naartoe. Serieus.

Allé ja, 't is te zeggen, als u van in de Westvlaanders bent natuurlijk, anders is het wel een beetje ver. En eigenlijk kun je zoiets wel in elke stad vinden, vermoed ik.

Maar terug naar de hoofdzaak : dit moet u eens doen ! Men hure dat spel af (lekker privé, dus je moet je van niemand iets aantrekken), men trekke den badjas aan en men geniet. Zo simpel is het. Wij hebben ondertussen een soort routine, een vaste volgorde van douchen-voetjes warmen-turksstoombad-douchen-relaxen-voetjes-warmen-sauna-douchen-engazomaardoor. Er staat ook altijd een fruitbord en vers geperst sap te wachten. Om daarna àltijd af te sluiten met 20 minuten in het massage-bad, zo'n beetje het summum van ontspanning. Vergis je niet, 't is niet te vergelijken met zo'n brubbeltoestand in een tropisch zwembaddinges. Daar zit je toch maar met 20 tegelijk in mekaars sop te brubbelen en te hopen dat die rare neffenst jou toch niet te dicht komt gebrubbeld. En op één of andere manier krijg ik daar altijd buikpijn van. Enfin, 't is dus van een gans andere orde ! Twee individuele baden naast elkaar (zie foto), proper en alles, die zich vullen en dan aan een speciaal programma beginnen waar je spieren meteen grote fan van worden. 't Is alleen spijtig dat je jezelf dan niet sebiet naar je zetel kan beamen, zo in ultra-ontspannen toestand. Maar daar maakt Scotty ooit wel eens werk van. Intussentijd genieten wij bijna maandelijks, een echte aanrader !!