Gedichtendag

URSA MINOR I

De hemelboog wordt sedert weken

slechts door jouw sterrenbeeld beheerst,

en of ik nimmer had gekeken

zie ik de wereld voor het eerst.

Ik heb de straten en de stegen

waarvan ik elke tegel weet

om jouwentwille liefgekregen

en met betekenis bekleed.

En alle nooit van mij geweken

en steeds ondragelijker druk

verliest zijn dreiging vergeleken

met dit onmogelijk geluk.

Wat is geweest is om het even,

wat wordt van geen belang, zolang

ik zulke liefde nog kan geven

en zulke liefde nog ontvang.

Ik weet niet of dit nieuwe teken

mijn noodlot wel of niet vervult,

maar hart, ik sta voor deze weken

voor eeuwig bij je in de schuld.

Jean Pierre Rawie

Omdat het gedichtendag is en ik her en der overal prachtige pareltjes zie opduiken.

Omdat ik deze al jaren schoon vind.

Omdat ik ook nog mijn goede voornemens voor 2011 moet maken en een belangrijke is : meer bloggen ! Natuurlijk, dat had ik me vorig jaar ook al voorgenomen. Maar ik wil meer huis-tuin-en-keuken-bloggen, want als ik te lang zit te broeden, komt het er toch niet van. Bij deze dus, we gaan ervoor, meer posts, meer gedachten, meer losse ideetjes, you know the deal. Nu nog zien hoe we het er van af brengen. Evaluatie volgend jaar, same time, same place.

Nieuwjaar

hallo hallo !

de kok is daar

met een speciaal gerecht

voor het nieuwe jaar

een lepel vol liefde

een snuifje geluk

een paar druppels vrede

en 't kan niet meer stuk

met veel warmte klaargemaakt

ik hoop van harte dat het smaakt !

1 januari 2011

Prettige feestdagen !

De Frutsels wensen iedereen deugddoende feestdagen en een geweldig gezond & gelukkig nieuw jaar !

Zoutdeeg

We maakten zoutdeeg. Een heerlijk ouderwetse activiteit en helemaal Kleine Frutsels dada. Ze had haar eigen mini-kerstboompje staan, in haar speelhoekje (een vals ienie-mini-exemplaar, waar ze haar eigen kitcherige prinsessenballen mocht inhangen en waar ze bijgevolg dus verzot op was, leve de compromissen !). Er moesten nog wat figuurtjes in dat boompje en mama moest nog wat plaatjes schieten voor het kerstkaartje, dus dat combineerden we gewoon, efficiënt als we soms zijn, hà. En 't was leutig. En 't waren schoon figuurtjes. En dat kerstkaartje is ook afgeraakt. Mission accomplished.

Moet er nog sneeuw zijn ?

Het najaar van 2010 zal onze fotoboeken ingaan gaan als één van de "sneeuwigste" in jaren. De eerste (grote !) vlokken vielen ergens begin november of zo en 't is eigenlijk niet echt meer gestopt. Centimeters, decimeters, het hield maar niet op. Mooi om naar te kijken, dat vooral. Ook wel eens fijn om in te sleeën, de Sint bracht een echte slee en die kwam wonderwel zéér goed van pas. Maar voor de rest wel een nachtmerrie voor de mensen die niet vlak om de hoek werken... De honderden kilometers die Meneer en Mevrouw Frutsel wekelijks, elk in hun voituur, afleggen van en naar de werkplekken, leken er wel duizenden. Aan 30km per uur door de anders razende ochtendspits, je zou denken dat je er rustig van wordt, maar niets is minder waar natuurlijk. Enfin, het leverde ook mooie plaatjes op, van een kleine Frutsel in een veel te klein skipakje (maar wie had zoveel sneeuw verwacht ?? we vonden niet zo snel iets anders dat even warm was !), maar met een grote glimlach op haar snoet. And that's really all that matters ...

Sinterklaas - beter laat dan ...

... nooit dus. Beter laat dan nooit.

Ah ja, want deze blog is ook voor mezelf als een soort dagboek/overzicht bedoeld, dus daarin kunnen geen belangrijke hoofdstukken ontbreken, louter en alleen omdat het een beetje heel erg druk was. Toch ? Dus doet u ondertussen maar iets anders, maar ik ga even hier wat beeldmateriaal stockeren over de komst van die Goede Sint. En in de berichten hierboven nog wat achtergebleven materiaal. Zodat we onszelf inhalen en alles, kwestie van het nieuwe jaar een beetje zen te kunnen ingaan. Waarvoor het techisch gezien ook al drie dagen te laat is, maar allé, 't zijn de intenties die tellen ! Amai, 'k word er nu al moe van ...

Daar gaan we !

Over de komst van de Sint valt niet zoveel meer te vertellen, eigenlijk. De foto's spreken wel voor zich. Behalve dat ze superhard meegeleefd heeft dit jaar, nog meer dan vorig jaar. Ze is ook ZOT van het televisieverslag van de intrede van de stoomboot in Antwerpen ... In die mate zelfs dat ze er nog steeds naar kijkt ! We hadden dat namelijk opgenomen, om eens op 't gemak te kunnen bekijken, maar ondertussen heeft ze het al vierhonderd keer gezien. En declameert ze er heelder stukken uit. Ze wordt het maar niet beu. Wij wel, dat spreekt voor zich, dacht ik zo. Maar goed, als ik denk aan de programma's die de komende jaren nog in 't verschiet liggen, dan kan ik er wel mee leven. Die onschuld. Onbetaalbaar. Danku Sinterklaasje !