zaterdag 31 oktober 2009

Vestimentaire kwestie

In de reeks "vragen-waar-ik-eigenlijk-het-antwoord-niet-op-wil-weten", werd ik vandaag geconfronteerd met de kwestie : hoeveel kleren heeft een kleuter eigenlijk nodig ?
Zouden daar lijsten van bestaan, zoals je ook online van die inpak-lijsten hebt ? Het hangt natuurlijk ook vanzelfsprekend van allerlei factoren af, dat spreekt. Ik had het nogal druk de laatste weken en de strijk bleef een beetje liggen. Ik constateerde na een tweetal weken dat ik voor Kleine Frutsel nog niets uit de wasmand had moeten plukken. En na een inspectie van haar vestimentaire schatkist, kwam ik tot de vaststelling dat ik dat gerust nog een tweetal weken kon volhouden. Enige mogelijke conclusie : dat kind heeft te veel kleren. Maar kun je wel te veel kleren hebben, bestààt dat überhaupt ? Zeker als actieve kleuter in deze moderne tijden. Nou ja, zoals ik al zei, ik wil op deze vraag het antwoord niet weten. Gelieve u dus te onthouden van dergelijke aanstiplijsten. Tips voor supercoole kleuterkledij kunnen dan weer wel. Dat kind mag toch geen kou lijden hé, met de winter in 't vooruitzicht. Stel u voor.

Van vakantie en ook al een beetje Sinterklaas

En zo is het alweer vakantie ! Een hele week, als een onbeschreven blad voor ons ... zalig :-) Nou ja, Meneer Frutsel moet jammer genoeg 4 dagen werken en mijn agenda lijkt zichzelf aan een behoorlijk tempo vol te boeken, maar goed, het is echt wel vakantie. En ik ga eens wat bloggen in de vakantie. Want ik heb heelder dagen wel inspiratie om iets neer te pennen, maar dan weer geen tijd. Of dan is het plots Grey's Anatomy na een lange werkdag en dan kan ik gewoon niet anders dan kijken, 't is een beetje verslavend. En als je dan toch in die zetel ligt, dan geraak je daar gewoon niet meer uit. Of 't is voor een tas koffie. Enfin, u snapt het wel, ik zal hoegenaamd wel niet de enige zijn.

Deze wou ik u toch niet onthouden.
Kleine Frutsel is al helemaal in de ban van Sinterklaas, waarover later ongetwijfeld meer (in diverse afleveringen). Ze zat daarnet te bladeren in zo'n speelgoedboekje (mannekes, hoeveel regenwouden daarvoor tegen de vlakte gaan, zelfs in tijden van crisis zijn die boekskes dikker dan ooit !).
Zegt Kleine Frutsel : "Kijk mama, dit zou ik wel willen !".
Ze wijst naar een foto van een typisch baby-speelgoed-ding, waar dan zo'n baby onder ligt, met veel lampjes en knopjes, you know the deal.
Zeg ik dan : "Maar dat is toch niet meer voor jou, dat speelgoedje." (doelend op : jij bent daarvoor toch al te groot)
Antwoordt Kleine Frutsel : "Maar nee, ik wil die baby, zo'n echte baby zou ik willen." En ze kon haar ogen er niet van af houden.
Hmmm, daar had ik even niet op gerekend... Ik stuurde haar meteen door naar Meneer Frutsel in de garage, hà, vraag dat maar eens aan uw papa, meiske ! :-)
Aldus ging de conversatie verder.
Kleine Frutsel : "Kijk papa, ik wil zo'n echte baby !"
Meneer Frutsel : "Is 't waar meiske, daar gaan we inderdaad eens moeten voor zorgen hé."
En hij zei het zowaar nog met een vrij rustige stem ook. Ik hoorde hem niet stamelen. Geen stress te bespeuren.
Dus wie weet, krijgt Kleine Frutsel één der volgende jaren ('t is niet voor direct hé, niet overdrijven alstublieft) van de Goede Sint dus toch die echte baby, wie zal het zeggen ? :-)

dinsdag 20 oktober 2009

DRIE !


Het is zover. Ze is drie !! Hoera !
En 't was leuk, zo'n verjaardag. En ik ga hier niet mijmeren over vandaag-maar-dan-drie-jaar-geleden. Dat bewaar ik wel voor een andere keer. Al moet ik toegeven dat ik rond 10u32 (om precies te zijn) toch even wegvloog in het verleden. Het was vooral leuk om haar gezicht te zien, om op haar snoet te kunnen aflezen dat ze genoot. Dat ze besefte dat het een bijzondere dag was. Meer moet dat niet zijn.

Mama


Er zijn zo van die dagen dat je je nog een ietsiepietsie méér mama voelt dan gewoonlijk. Er zijn de klassiekers, zoals de troostende knuffel bij nachtmerries, wanneer ik merk dat het simpelweg aanwezig zijn in de kamer het half-slapende lijfje al meteen kalmeert en de nachtmonsters instant verjaagt. Of er zijn zo van die dagen zoals deze, wanneer ze onverhoeds beslist om wel op een zeer alternatieve manier te gaan sparen, in tijden van crisis. En wij geen meter van haar zijde wijken.
Maar als ik, zoals gisteren, ingespannen cakejes sta te bakken als klastraktatie voor haar verjaardag, heb ik het ook. Veel mama's draaien er hun hand niet voor om, ik ben altijd stiekem een beetje jaloers als ik haar fantastische recepten lees of zie wat zij nu weer ingenieus in elkaar heeft genaaid voor haar dochters. Maar als ik dan verwoed in het deeg sta te roeren, voel ik me plots een beetje extra mama. Een mama die een portie cakejes kan bakken voor dochterlief, juigt allen ! Ik ben er stiekem een beetje trots op, alle feminisme-praat ten spijt, ik vind het verdomme leuk, nèh. En 't was nog lekker ook !

zondag 18 oktober 2009

Feest !


Het was feest en het was zo plezant !
De hele familie in huis, lekkere taarten, een berg cadeautjes en een brave kleuter die zichtbaar genoot en 's avonds met een spijtig stemmetje vroeg "is mijn feestje nu voorbij ?". Ze is dinsdag pas écht jarig, maar we hebben al fijn gevierd !

vrijdag 16 oktober 2009

Geboren

We brengen een baby-artikel (zijnde een draagmand), naar een hoogzwangere vriendin. Ik leg uit dat Vriendin een baby in haar buik heeft en dat die baby bijna geboren wordt en dan ook een bedje nodig heeft. In een groot bed, zoals Kleine Frutsel, kan de baby natuurlijk nog niet slapen, dus mag hij ons kleine bedje een tijdje gebruiken. Tot hij (of zij !) groot genoeg is om ook in een echt, groot bed te slapen.

Kleine Frutsel knikt heel wijs, ze heeft het duidelijk goed begrepen. Ze verklaart trots : "Ik ben niet geboren hé mama !" (als in : niet zo klein als een pasgeboren baby :-) schitterende logica).
Ze strijkt met haar twee handjes over haar benen en zucht: "ik ben al groot, kijk maar eens goed welke lange benen en armen ik al heb, ik ben al een kindje !".

Ik zucht ook en ik slik even, de vele puber-horror-verhalen van collega's wegduwend. Op een dag zal ze "kindje" een belediging vinden. Nu is ze er gelukkig nog geweldig trots op. Genieten !

Bijna

Ze is bijna jarig, Kleine Frutsel. Nu nog heel even twee, straks al drie. Ik weet niet waarom, maar het lijkt alsof er lichtjaren tussen zitten, tussen die twee en die drie.
Met twee jaar leek ze nog zo klein, in de pampers, naar de creche, voorzichtige woordjes achter elkaar plakkend om ons duidelijk te maken wat ze wilde en vooral niét wilde.
Drie is van een heel andere orde. We zien elke dag weer vol verwondering hoe ze zich zelfstandig een weg probeert te banen door die grote wereld, vaak met een grote mond, maar 'n heel klein hartje ... Ik kan dat zelf hoor, want ik ben al groot !
Het lijkt in elk geval toch zo, dat grote verschil. De waarheid is wellicht eenvoudiger ... je vergeet het gewoon, dat je vorig jaar ook al dacht "wat wordt ze groot !". Kinderen bevestigen alle clichés, zo simpel is het. Ze worden zo snel groot meneer, u heeft er geen gedacht van !