Watersnood

Dikke ellende ten Huize Frutsel ... het expansievat van de verwarmingsketel heeft het begeven. Resultaat : een waterval, een grote opkuis, NOG een waterval (toen we probeerden of we tenminste onze watertoevoer konden herstellen), NOG een opkuis, een koud huis, een lege kraan en een serieus bezwaard humeur !!

En nu maar wachten op de loodgieter ... ocharme diene mens, die tsjoolt dus op deze uren nog rond in het Vlaamsche Land, want 't is een drukke periode, zo verzekerde de man mij aan de telefoon. Ik kan het goed geloven. Maar ik heb het koud ! En ik wil stromend water ! Misschien een goed moment om me eens te bezinnen over dat hele Music For Life-dinges en ook wel die aflevering van Koppen XL (over de tsunami van 5 jaar geleden, gezien ? ik was er effenaf slécht van !), want dan zijn de kleine waterval en de kou natuurlijk geweldig relatief. Ik ga daar eens diep over nadenken, zo naast mijn schone kerstboom, met mijne warme choco in mijn hand, weggeduffeld in mijn splinternieuwe (kerstkado-)badjas. En zeggen dat ik niet eens volk over de vloer heb met Oudejaar, we mogen zelf elders de voetjes onder tafel schuiven. Zucht. Ik schaam me opeens diep over mijn bezwaard humeur. Nu alleen nog hopen dat het geen bergen geld gaat kosten, want ik zie het zo al voor me : er moeten een paar onderdelen vervangen worden, madam ! Als ik eindelijk eens die verrekte Lotto wil gaan winnen, moet ik misschien maar eens beginnen met meespelen. Dat zal allicht de kansen vergroten.

Kinderlijke logica

Kleine Frutsel poetst, en ondertussen kletst ze alles en iedereen de oren van het hoofd. Bussiness as usual dus. Plots commotie.

Kleine F : "Mama, mijn stofzuiger is stuk !".

Meteen gevolgd door een zelfverzonnen oplossing, constructief als ze is.

Kleine F : "Ik ga de stofzuiger wel meedoen naar papa's werk !".

Ik moet heel onbegrijpend gekeken hebben (Meneer F = Meneer Doktoor), want de verklaring kwam er meteen achteraan.

Kleine F : "Ah ja, want op papa zijn werk is het een vermaak-werk hé (vermaken als in herstellen, op z'n Vlaams), daar moet papa dan eerst de mensen vermaken en dan kan hij daar ook mijn stofzuiger vermaken !".

Probleem opgelost !

Imitatiefases

Er zijn zo van die fases, tijdens dewelke uw geliefde kleuterexemplaar alleen maar alles precies wil doen zoals jij dat doet. Tot in de details. Tot in den treure. Je zou het als een compliment kunnen opvatten natuurlijk. Maar je wordt er eerder ambetant van, want met name het huishouden geraakt soms met geen meter vooruit. Tenzij ! Tenzij u de volgende zaken in gedachten houdt.

1. Het gaat wel over. Ooit. Ik heb nog geen puber horen smeken om te mogen dweilen. Dus er komen dagen dat u met weemoed hieraan terugdenkt, als u in uw eentje in een emmertje staat te soppen.

2. Jaag u er niet in op. Met volle kracht tegenwerken, heeft alleen maar het tegenovergestelde effect. Ondervind ik hier dagelijks aan den lijve (op van die dagen dat ik mijn eigen tips vergeten ben).

3. Stuur op tijd een brief naar Spanje. Die lieve Sint heeft voor dit probleem alle begrip en brengt dan graag de nodige hulpmiddelen. Gebruik deze hulpmiddelen dan ook en u heeft terstond een gelukkige kleuter. En een proper huis.

En zo geschiedde Ten Huize Frutsel.

Allen aan de wijn !

Omdat ik het echt een schoon initiatief vind, rept u allen daarheen ! 't Is voor Music for Life, people !

Op het gevaar dat ik nu nergens meer kan afkomen met zo'n schone fles als verrassing, want iedereen zal er al van weten, maar allé, malaria de wereld uit helpen gaat toch enigszins voor hé !

***********

Toegevoegd

We zitten in de auto en ik luister trouw naar StuBru, wat de laatste dagen ook via TV thuis aanstaat, want dat Glazen Huis, dat werkt verslavend, echt wel.

Enfin, zegt Kleine Frutsel opeens (na een stilte, waarin ze duidelijk naar de radio luisterde) :

"Maar mama, ze zeggen altijd op de radio van Oma Màààriààà, van wie is dat eigenlijk de oma ?" . Om te gillen gewoon :-) Ik lag alweer strijk, nog een sjans dat het kind nog niet hoeft te weten wat malaria dan precies wel is. Ik liet haar in de waan, dat mag wel als je drie bent, vind ik.

Strijk

Meneer Frutsel geeft Madam Frutsel een dikke knuffel.

Kleine Frutsel wurmt zich ertussen, langs onze benen, tot ze tussen ons in staat.

Zegt ze : "Hà, nu zijn jullie de boterhammen en ik ben het vlees !"

Geen idee waar ze zoiets haalt, maar wij liggen al minutenlang STRIJK :-)

Kleuters zijn fantastisch !

Aërosollen

Toen Kleine Frutsel nog een Baby Frutsel was, hadden we voor 't eerst een aërosol nodig. Te huur bij de apotheek, wat een gedoe ! En telkens als je dacht : "nu hebben we hem niet meer nodig, tijd om het ding terug te brengen !", bleek dat natuurlijk niet het geval en mocht je nog eens terug sjeezen. Niet veel later was er zo'n ding te koop bij Aldi, een jaarlijkse actie blijkbaar. Ik heb nog even getwijfeld, want hoe vaak zou een mens nu zoiets gebruiken ? Nog een sjans dat 'm toch heb meegepakt, ongetwijfeld de aankoop van dat jaar ! Het is niet dat we dat graag gebruiken hé, verre van, maar Kleine Frutsel is nu eenmaal wat astmatisch aangelegd, en onze KA (die nochtans niet kwistig omspringt met AB en zo) vindt het gebruik van de aërosol echt wel aan te raden, ten einde haar longskes niet te veel de kans te geven om te ontsteken. 't Is soms eens een strijd geweest, die tien minuten met het neuskapje, maar ondertussen heeft ze diezelfde strijd opgegeven en zit ze flink alleen in de zetel "te blazen in de machine" (zoals ze het zelf noemt), met een tekenfilm erbij. En het moet gezegd, na een paar dagen aërosol verdwijnt die lastige hoest (die haar anders urenlang wakker houdt) vrij snel. En dan kan de koorts ook zakken, want daar is onze Kleine Frutsel ook zo'n meester in ... 38°C, dat noemen we hier bijna geen koorts meer, want onze madam gaat vaak meteen voor het grovere werk, we hebben al vaak de 40°C op dat schermpje gezien, vreselijk is dat ! Dan is ze helemaal hyper en stuitert ze als een springbal door het huis. De dag dat ze dus als een ellendig hoopje op het tapijt ligt, racen we direct richting spoed, want dan is 't echt serieus mis.

Maar goed, we doen dus nu weer van aërosol, want ze heeft het goed te pakken. We hadden beter aandelen in dat spel gekocht !

Kerstboomstokje

Stokje van Annelyse !

En ik gooi het door naar iedereen die z'n boom nog niet postte !

't Is niet echt een superfoto, maar 't is al donker en al eh. Onder de kerstboom iets dat op een winter-tafereeltje moet gaan lijken de komende jaren. Ik stond me laatst te vergapen aan zo'n groot landschap met al van die huizekes, bomen ertussen, bergen, bruggen, lantaarns-die-écht-werken, enzovoorts enzoverder. Zelfs paardenmolentjes die écht draaien en van die ski-stationnetjes ! Ik kon er niet genoeg van krijgen ! Bleken die prachtstukskes ook prachtig veel geld te kosten, toeme toch. Maar goed, we zijn gestart met een basis en de komende jaren kopen we elk jaar een stukje bij. Het is vooral 's avonds mooi, als het lekker donker is en je de lichtjes in de winkeltjes goed ziet. Kleine Frutsel vindt het natuurlijk gewéldig en ligt er dan languit bij, te staren door de winkelraampjes, want oké, 't is niet goedkoop, maar 't is supermooi afgewerkt vanbinnen, door die raampjes is vanalles te zien !

Zijn geld waard, ik zeg het u.

Conclusie, ik hou dus van een goeie ouderwetse kerst.

En u ? Posten die bomen !

Dag Sinterklaasje !

Omdat het Sinterklaasverhaal nu eenmaal nog afgewerkt moet worden met de juiste apotheose : Hij is dus langsgeweest ! Al meer dan een week geleden, maar het kwam er maar niet van om verslag uit te brengen. Maar het was LEUK ! :-) En een succes ! Een beetje zoals overal ten huize blogland, zo lees ik. Ze was heel verrast, durfde eerst het speelgoed niet aan te raken (de snoepjes daarentegen werden direct en onverbiddelijk verorberd) en stond zo van een afstandje te roepen "kijk daar ! de pony op de scooter !!". Dat ding stond dus al sinds de zomervakantie op haar lijstje. We hadden het gezien bij Lieve Vriendin en eerst dacht ik dat een afstand-bediend-ding nog vééls te ingewikkeld was voor onze kleuter, maar haar demonstratie ter plaatse deed me toen snel het tegendeel beseffen. En gelukkig had ik toen de tegenwoordigheid van geest om het Sinterklaas-lijstje te suggereren. Dàt heeft ze onthouden, want ze spreekt er al maanden van. En natuurlijk heeft Sinterklaas dat dan gebracht. Ik had het al weken in huis, kwestie van niet het risico te lopen dat half Vlaanderen dat zelfde ding zou willen en het dus uitverkocht zou blijken te zijn. Alweer een goede tip van Lieve Vriendin, dankuwel ! :-)

Voor de rest brachten Sint en Piet een dokterstasje, de Duplotrein, twee sinterklaasboeken, een Plopmuts (had ik deze zomer al stiekem meegenomen bij een dagje Plopsa), een poets-setje (dat kind kuist graag, hoera !) en wat houten speelgoed. En een grote berg sjoklaa-en-spekskes. De stoomboot is nu terug naar Spanje en wij proberen hier opnieuw orde in de speelgoedchaos te krijgen. En Kleine Frutsel is content !

Ze begint trouwens nu al wat kritische zin te kweken ... Ze had in de klas een mijter gemaakt met een groot geel kruis op. Op 4 december kwam Sinterklaas ook op school langs en ze mocht hem in levende lijve ontmoeten in de sportzaal van de school. Ze was naar eigen zeggen helemaal niet bang geweest, ze had het heel plezant gevonden.

's Avonds zei ze plots : "De échte Sinterklaas heeft geen kruis op zijn mijter hoor !". Ze had hem dus héél goed zitten bestuderen en geconstateerd dat er op die mijter helemaal geen kruis te zien was. Ik mompelde iets over verschillende mijters en sinter-wasmachines en al. En ik bereid me nu al voor op een jaarlijks stijgende kritische blik met de onvermijdelijke vragen. Leve de onschuld !

Go Daddy :-)

Picture this :

Kleine Frutsel :

"Mama, ik moet pipi doen, ik moet pipi doe-hoen !".

Madam Frutsel :

*mompelt met tandenborstel in de mond* "ik ko-hom !"

Kleine Frutsel staat al recht voor het toilet en duwt haar blote buikje zo'n beetje tegen de toiletbril aan. Ik hoor haar kleuterhersentjes bijna kraken, ze denkt na.

Kleine Frutsel : "Mama, kan ik niet zò pipi doen ?"

(waarmee ze duidelijk het rechtstaand plassen bedoelt, dat enkel voor de mannensoort is weggelegd)

Madam Frutsel proest het uit (de tandpasta-details bespaar ik u) : "Maar neen lieverd, dat kan echt niet, dat kunnen enkel de jongens hé, omdat ze een piemel hebben."

Kleine Frutsel zucht. Maar besluit dan wijs "Ja, dat is waar. Weet je mama, jongens die hebben kleine piemels en papa's die hebben grote !".

Madam Frutsel staat wederom perplex en gniffelt. Daar zal Meneer Frutsel tevreden mee zijn !