Kleine Frutsel kijkt al eens graag naar een film. Correctie : het is eigenlijk zowat het enige waar ze naar kijkt. Bumba en Tik-Tak werden geruisloos ingeruild voor de Disneyklassiekers, animatiefilms en kinderfilms als Het Paard van Sinterklaas. Meestal volgt ze het zelfde stramien : ze "ontdekt" een film uit haar eigen filmkastje, bekijkt de film vervolgens 462 keer (waarbij wij af en toe meekijken en haar zo helpen om steeds meer van het verhaal te begrijpen) en speelt dan heelder scènes na met haar Playmobils en haar beestencollectie. Heelder scènes, echt waar, sommige dialogen komen letterlijk uit de films. Om je te bescheuren soms !
Dat Disney-films niet één en al heppie-heppie-joyjoy zijn, dat weet iedereen. Al was het schrikken om in elk verhaal de wreedheden terug te zien. Bambi's moeder die schielijk het leven laat, Sneeuwwitje die de bossen invlucht omdat de jager haar achterna zit (want haar hart moest in dat doosje, remember ?? ik was 't vergeten, slik) en in élke film zit wel één of andere boze heks/stiefmoeder/aanverwant monster. Echt waar, dat was ik vergeten. En het is slikken als je ook die scènes vertaalt voor je kind. Ik wil niet het soort moeder zijn dat hele stukken weglaat, om het kind te sparen. Toch niet uit Disneyfilms (want van andere beelden scherm ik haar af tot haar veertigste, peis ik !). Dus leg zo flink mogelijk uit wat er gebeurt, zonder al te veel details, maar dat ze toch snapt waar het over gaat. So far so good, het verwondert me al maanden hoe nuchter ze daarin is. Al vermoedde ik wel dat het waarschijnijk een proces is ...
Dat vermoeden werd vandaag bevestigd. De film van 't moment is Ice Age. Voor wie 'm niet heeft gezien : denk ijstijd, de dieren migreren en een door omstandigheden samengekomen clubje van een luiaard, een mammoet en een sabeltijger proberen een verloren gelopen mensenkleuter terug bij de ouders te krijgen, alvorens die ijstijd alle leven onmogelijk maakt. De luiaard is den komiek van 't spel, de sabeltijger de slechterik (die natuurlijk tegen 't einde van de film overloopt naar de goeie) en de mammoet de ietwat sjagrijnige goedzak, die de leiding neemt. Waarom Manny, de mammoet alleen ronddoolt (en niet met een kudde mee is), wordt na driekwart film duidelijk, als ze in een grot naar primitieve muurschilderingen staan te kijken. De mammoet staat verdrietig te kijken naar een getekende scène (die dan zo een beetje tot leven komt om 't spel uit te leggen) van een mammoetgezin dat staat te knuffelen, alles peis ende vree. Tot ze plots door jagers omsingeld worden, de vader verdedigt zijn ménage, maar moeder en kind worden in een hoek gedreven en de rest kan u wel raden. Tja, ook in de ijstijd moest er gegeten worden, anders hadden u en ik hier ook niet gezeten. Maar triestig is het wel, Manny die vrouw en kind verliest, ik hou het ook amper droog.
Kleine Frutsel had me dus ook al om uitleg gevraagd bij die scène. Ze snapte het niet helemaal. Dus ik leg het flink uit, dat Manny daarom triestig is (die ogen !!), dat hij zijn vrouwtje en kindje kwijt is. Ze moest persé weten waarom de jagers dat deden, dus vertel ik over het feit dat wij ook dieren eten. Nuchter als ze is (of moet ik nu zeggen "was" ...) keek ze de volgende weken nog 27 keer naar Ice Age.
En zo geschiedde ook vandaag. Vroeg op, Ice Age willen kijken en ik lig nog half weg te dommelen in de zetel, u ziet het ongewtijfeld voor u. Begint ze daar toch plots onbedaarlijk te snikken ... Ik schrik me een ongeluk, wat scheelt er ?? Het komt er met horten en stoten uit : ik ben zo trie-ie-hiestig omdat ze die bee-ee-heebiemammoet meepakken om op te ee-hee-eeten en nu heeft Manny-hie-hie niemand meer, dat is allemaal zooooo eeeeeerggg, gevolgd door veel gesnik en gesnotter. Kràk. Dat was mijn moederhart. In duizend stukjes. Mijn onschuldige kleuter begint te ondervinden dat het leven erg wreed kan zijn. En hoe graag ik haar daar ook zou willen van afschermen, dat gaat natuurlijk niet. Dus troostte ik haar, terwijl ik heel hard op mijn lip beet en besloten we om even Nijntje te gaan kijken, om de gedachten wat te verzetten.
In mijn gedachten kwamen plots honderden voorbeelden van wereldse wreedheden naar boven, allemaal dingen waar ze nu nog geen weet van heeft, maar die wij haar binnen hier en een paar jaar zullen moeten uitleggen. Net omdat ze sterker in die wereld zou staan. En toen had ik plots ook héél erg veel behoefte aan Nijntje, om de gedachten te verzetten. Slik.
