32

Ben ik vandaag. 32. Vreemd hoor, zo'n getal. Het zegt zo weinig en toch zo veel. Maar jarig zijn, is elk jaar leuk, dat vind ik er toch van ! *klopklop* Houden zo, zou ik zeggen !

Anyway, wat ik wilde zeggen : goed gesoigneerd geweest, dat ben ik ook. Meneer Frutsel kookte heerlijk en bediende me op m'n wenken, zalig is dat :-)))

En Kleine Frutsel ... die leefde zo hard mee ! Dat vond ik eigenlijk het allermooiste verjaardagscadeau, het enthousiasme van mijn vierjarige dochter. Al dagen was ze in mijn plaats aan 't aftellen, zei ze steeds dat ik nu toch echt niet meer lang moest wachten en dat ze dan zo hard voor mij zou zingen. Wat ze vanmorgen ook deed. Ik hoorde hoe Meneer Frutsel haar wakker maakte uit haar diepste dromen en haar toefluisterde dat het hét moment was. Ze was op slag klaarwakker en haar ogen strààlden, toen ze voor mij aan het zingen was. Ze was zo blij voor mij, zo blij als enkel mijn Kleine Frutsel kan zijn. Ze zei 's avonds : "kom mama, je bent nog stééds jarig hoor !" en dat vierden we met een drankje en een chipje. Ze was doodmoe, maar vroeg me toch of ik getrakteerd had in de klas, wat de kindjes gezegd hadden en of ze de snoepjes lekker vonden. Toen ik haar naar bed bracht, vroeg ze of ik bij het opstaan nog steeds jarig zou zijn ? Neen dus. Dat vond ze heel erg jammer.

En dat alles voor mij en niet voor haarzelf (want los van de chipjes, zat er voor haar weinig in hé). Heerlijk vond ik het. Daar wil ik niet uitgebreid over bloggen, niet komisch over doen en daar hoeven ook geen foto's bij. Maar het moment wil ik wel even hier vangen, voor later.

Dankjewel Kleine Frutsel, om mijn Kleine Frutsel te zijn, zoals alleen jij dat kan.

Dankjewel Meneer Frutsel, voor de lieve attenties :-)

En dankjewel aan iedereen die me lieve wensen stuurde !! Op naar de volgende !