Portretten

Dit vond ik vorige week, in een hoekje tussen het speelgoed. En dat pakte mij, zo mooi. 't Is natuurlijk omdat het door mijn eigenste monster werd gemaakt, maar toch. Een paar maanden geleden kwamen er enkel krassen op papier, toen was er opeens een kopvoeter in de maak (met veel aanmoediging en gejuich) en nu slingeren hier plots zomaar portretten rond. Die overigens sinds kort ook van armen en een soortement rompje worden voorzien (dus technisch gezien zijn 't niet echt kopvoeters meer denk ik). Juicht allen ! Meer dan dat tekent ze niet echt. Op dat gebied lijkt ze op haar moeder, peis ik. Ik ben ook niet van het grensverleggende type. Ik herinner me dat ik als kind (in mijn lagere-school-tijd dan) vaak ineens iets "nieuws" kon tekenen (iets dat ik dan vast van iemand anders had gezien) en dan dan tot in de treure tekende. Omdat ik dat schoon vond, tiens. And never change a winning dinges eh. Maar goed, dat doet Kleine Frutsel dus ook. Mannekes tekenen, daar kreeg ze geweldig veel applaus voor, dus waarom zou ze van stijl veranderen ? Ik verzamel ze, als ik kan, want met zo'n schrijfbord is dat moeilijk natuurlijk. Die twee zijn al lang gewist. En vervangen door een paar strepen die blijkbaar, volgens de artiest, een paard moeten voorstellen. Moderne kunst, dat zal het zijn.

Baby Jezus

Ik bedacht net dat ik het, door de drukte van de feestdagen, nog helemaal niet heb gehad over de nieuwe religieuze fascinaties van Kleine Frutsel. Dat is me wat geweest, dat kerstgebeuren dit jaar ! Het begon al een paar weken voordien, toen ze plots van Baby Jezus begon te spelen met haar pop. De dag nadien voegde ze er trots aan toe dat zij Moeke Maria zelve was. Ik had al begrepen (goed opgelet bij de info-dag van haar eerste kleuterklas) dat ze al vroeg beginnen met de lesjes godsdienst. Je moet weten, ik heb zelf mijn hele schoolgaande bestaan op een school van 't gemeenschapsonderwijs doorgebracht. En nu werk ik ook al 11 schooljaren in een gemeenteschool. De lesjes godsdienst zijn dus al héél lang geleden ! In het kleine dorp waar wij zijn neergestreken, is er echter maar één schooltje, een katholiek schooltje dus. Er was nog wat rond te doen, want je kent dat (of wie in 't onderwijs staat, kent dat), als je zelf les geeft, word je min of meer verplicht of geacht om je kind mee te nemen naar je eigen school. Een kwestie van steun en loyauteit en alles. Ik vind dat trouwens echt niet altijd opgaan, want ik ben niet eens benoemd, dus als ze van hogerhand morgen beslissen dat ik in een andere vestiging van onze scholengroep moet gaan lesgeven, moet mijn kind dan mee ? Leuk, zo'n stabiele jeugd ! Enfin, in ons geval speelden er nog factoren mee. Ten eerste werk ik op 50 km van huis, want betekent dat ik in geval van de griep, een hernia of ander mogelijk onheil, ons kind ofwel elke dag 50 km verder moet beamen, ofwel thuis moet houden. Lijkt me niet erg handig. Bovendien wonen we in een klein dorp, wat zou willen zeggen dat alle kinders elkaar hier zouden kennen en zij dus niemand. De keuze was in feite snel gemaakt. Dat ik dan ook mijn eigen kind niet in klas zal hebben, is misschien ook nog wel een goeie zaak. 't Zal ongetwijfeld ook z'n mooie kanten hebben (en soms mis ik wel het feit dat ik veel mis, dat ze dus elke dag bij mij zou kunnen rondlopen), maar de keuze is dus gemaakt. Maar dit dus even geheel terzijde :-)

Baby Jezus dus ! En Jozef en Moeke Maria, en de koningen (ze kan ze zelfs bij naam noemen nu, sinds 6 januari !), de hele mik-mak. Toen ik ergens in de vakantie aankondigde dat we even naar Liesbeth zouden gaan, kreeg ik als antwoord "Elisabeth ? Gaan wij naar Elisabeth ? Dat is de vriendin van Moeke Maria !! ", op zeer verheugde toon, uiteraard. Toen moest ik even mijn kennis van de kwesties opfrissen, want ik wist begot niet wie Elisabeth juist was (in tegenstelling tot de meeste mensen aan wie ik het verhaal uiteen deed, u zou er zich over verbazen hoe goed iedereen die klassiekers kent !).

We hebbend dat kind natuurlijk terstond een kerststalleke gekocht, voor onder onze kerstboom, eentje waar ze mee kon spelen. Want godsdienstig of niet, dat maakt niet uit, het is ook gewoon leuk en gezellig. En grappig. Zoals die keer dat ze haastig kwam melden dat er iets ergs was gebeurd ... Baby Jezus was gebrookt, hij was zomaar vanzelf van de tafel op de grond gesprongen, stout hé van Baby Jezus ! Ze heeft duidelijk nog niet begrepen hoe heilig dat dat ventje is, stout zijn, hij zou er zelfs niet aan durven denken. Er komen nog godsdienstlesjes genoeg, haar licht zal nog wel opgaan :-)

PS Op de foto ontbreekt baby Jezus dus, 't baaske was in herstelling hé.

EINDELIJK !

Jaaaaaa, het is EINDELIJK gelukt om deze blog in een iets moderner vestje te steken, een nieuwe 'skin' als u wil. Eindelijk. Zucht.

Ik heb al heel wat pruts-pogingen achter de rug, met de gekende desastreuze gevolgen. Maar nu heb ik het anders aangepakt, jawel ! Want de ezel en de steen en al hé, ge weet wel. Ik heb gewoon een nieuwe blog aangemaakt, een namaakexemplaar, een soort speeltuin als het ware. Kan ik prutsen en proberen, zoveel als ik wil, zonder dat ik iets stukmaak. Flink bedacht van mij hé ! En als ik eenmaal de truuken ken, kan ik ze desgewenst toepassen op mijn echt exemplaar.

Dat klinkt allemaal alsof ik er hard heb aan gewerkt. Niet dus. Ik vond gewoon een site van iemand die dingen voor de lol maakt, die achtergronden, en waar je de html-code gewoon kan kopiëren (dankjewel mama Duizendpoot, ik heb het bij jou ontdekt !!). En hopakee, had ik plots de keuze uit tientallen modellekes. Heb dan toch een beetje zitten proberen en ik ga voorlopig voor deze bollekes, er zijn nog schone dinges, maar ik kan eens wisselen van tijd tot tijd hé.

Zo content als een klein kind met Sinterklaas, ben ik. Want ik geraakte dat saai wit hier wat beu en gewoon een achtergrondkleurtje, vond ik zo dan weer euh, gewoontjes. Kleur mag er zijn, zeker in deze donkere wintermaanden. Ooooh, wat verlang ik naar de zomer ! Zou ik die ook niet ergens op het wereldwijdeweb kunnen downloaden ?

Meisjesstreken

Jaaa, we gaan hier alweer een nieuw tijdperk in, zoals dat gaat in het opgroeien, de ene fase gaat naadloos over in de andere ... Die van ons kan weer een nieuw "kunstje". De foto spreekt voor zich zekers ? Allé ja, kuren hebben ze op alle leeftijden en ze kan al serieus van jetje geven sinds de dag dat ze hier haar eerste kreten liet horen. Ik zie ze nog liggen, op dat ziekenhuisbed. Ze was een dag of drie oud en de eerste krampjes deden hun werk (wat later zou uitgroeien tot geweldige reflux en daarmee onze rozige baby tot een geweldig huil-exemplaar). We hadden net een inbakeringsboekje cadeau gekregen en de doeken had ik ook al, we gingen dat ineens eens proberen, daar zo in die materniteit. Een ràmp was het, waarlijk. Ik herinner me nog levendig hoe we naar elkaar keken toen we vaststelden dat die van ons helemaal niet rustig werd van dat inbakeren en dat armpjes IN dienen doek vastmaken géén optie was. Drie dagen oud, maar mevrouw liet héél duidelijk merken wat wel en niet kon. En armpjes vast, dat was duidelijk een no-go. Een rebel, fluisterden we toen al. Maar goed, wel een heel lief exemplaar gelukkig.

En nu kan ze dus ook serieus vies kijken. Maar dan écht eh peoples. Dan moet ze iets, of mag ze iets niet en dan krijgen we deze blik. Dan wordt ze voor heel eventjes een donderwolk en zit ze met deze blik van onder haar wenkbrauwen vuur te spuwen. Daar moesten we wel even een foto van. Want stiekem vinden wij dit natuurlijk bijzonder grappig. En ik denk dat een foto tijdens die echte puber-tijd-dinges later, niet echt meer geapprecieerd gaat worden. En dan vinden we het waarschijnlijk ook niet zo grappig meer !

Nostalgie

Kent u deze nog ?

Warempel, ik zie uw geheugen op volle toeren draaien en voor u 't weet staat u terug met beide voetjes in uw lagere-school-schoentjes ! Als je zo'n beetje van de jaren '70 bent zoals ik, vaneigens. Van de jaren daarvoor weet ik niet veel (Madam Frutsel was de oudste thuis), maar in de jaren daarna veranderde er nogal veel. Ik herinner me nog goed dat mijn jongere broer en zus het saaie Franse woordjesboek (met Bruno en Collete) mochten inruilen voor de hippe Bob&Bobette-versie, daar was ik toch wel wat jaloers op, want ik zat tegen dan al in 't middelbaar op mijn Latijnse woordjes te sjieken.

Dus hoe lang deze waarnemingskalender precies heeft meegedraaid, weet ik niet, maar ik heb er alleszins geweldig veel herinneringen aan ! Enfin, dit exemplaar vond ik in de beginjaren van mijn tweede schoolcarrière (lees : als leerkracht dus, sommige mensen geraken nu eenmaal nooit uit het onderwijs en hebben voor eeuwig twee lange maanden zomervakantie, gna) ergens achterin het rommelkot van onze school. Alle "ouwe brol" werd er opgestapeld, want er was immers sinds de laatste jaren geweldig veel nieuw en modern materiaal op de markt. Ondertussen is datzelfde kot alweer quasi leeg. De helft naar het containerpark, de andere helft weer hip, want alles komt immers terug ! In deze tijden van computers en touchscreens is het geweldig cool om links en rechts zo'n oude wandplaat (je kent ze wel, die grote rollen) in je klas te hangen ... aaaaah, de nostalgie ! Ik heb trouwens al gehoord dat ze voor grof geld te koop zouden zijn op 't net, 't zou me niet verwonderen. Ik had beter die rollen ook ingeladen, toen ik deze waarnemingskalender vond. Enfin, het waren eigenlijk twee bakken, twee van die kalenders dus, door jarenlang gebruik onvolledig geraakt. Al jaren lagen ze te wachten op een nieuwe bestemming en nu heb ik ze deze week maar eens van onder het stof gehaald. Er ontbreekt dus vanalles en grote delen ervan vind ik veels te ingewikkeld voor zesjarigen, dus we houden het eenvoudig. Maar ze vinden het geweldig ! En zo kan ik met de huidige weersomstandigheden elke dag even verzinken in nostalgie, vooral dat "mist-prentje" doet me élke keer weer glimlachen. Mist afgebeeld door streepjes, ik vond dat als kind al geweldig grappig. En sommige dingen veranderen nu eenmaal nooit !

Koelkastkiekje

Een koelkaststokje !

Enkele bedenkingen :

1. Ik heb alles wél even netjes gezet, het lijkt me wel zo eerlijk om dat meteen toe te geven :-) Maar dat hebben zij en zij vast ook wel gedaan, toch ?

2. Neen, er staat niet zoveel in, want 't is zondag en we hebben net het laatste in voorraad opgegeten, morgen moet ik alweer eens boodschappen doen. Hij zit sowieso nooit stampvol (behalve met de feestdagen), want ik doe meerdere keren per week boodschappen.

3. We hebben nog een tweede exemplaar in de garage, die noemen we onze "drankenfrigo". Loop maar niet te zot van enthousiasme bij die veelbelovende naam, want het zijn vooral blikjes frisdrank, flesjes-bier-voor-bezoek (want wij lusten geen bier), een paar flessen wijn en schuimwijn, de zomerse Fiero, die daar mogen overnachten. Ze moeten er wel de bergen vaccins en de occasionele bloed en urinestalen bij nemen (van vréémd volk jawel, niet van onszelf, huiver !) die Meneer Frutsel her en der tijdens de werkuren placht te verzamelen en die soms eens - op weg naar een andere bestemming - een nachtje logeren in onze "drankenfrigo". Ik had u gewaarschuwd. Maar voordat niemand nog bij ons een drankje durft aan te nemen, die dingen zijn altijd zeer netjes en hermetisch verpakt hé !! Misschien moet ik er alsnog eens een foto van nemen als bewijs, voordat ons sociaal netwerk finaal de geest geeft door dergelijke ontboezemingen.

4. Wie geeft er in godsnaam iets om de inhoud van onze frigo ? Maar euh, eigenlijk wil ik wel die van jou zien nu. Ah ja, want jij hebt de mijne gezien. Posten maar !!