Meisjesstreken

Jaaa, we gaan hier alweer een nieuw tijdperk in, zoals dat gaat in het opgroeien, de ene fase gaat naadloos over in de andere ... Die van ons kan weer een nieuw "kunstje". De foto spreekt voor zich zekers ? Allé ja, kuren hebben ze op alle leeftijden en ze kan al serieus van jetje geven sinds de dag dat ze hier haar eerste kreten liet horen. Ik zie ze nog liggen, op dat ziekenhuisbed. Ze was een dag of drie oud en de eerste krampjes deden hun werk (wat later zou uitgroeien tot geweldige reflux en daarmee onze rozige baby tot een geweldig huil-exemplaar). We hadden net een inbakeringsboekje cadeau gekregen en de doeken had ik ook al, we gingen dat ineens eens proberen, daar zo in die materniteit. Een ràmp was het, waarlijk. Ik herinner me nog levendig hoe we naar elkaar keken toen we vaststelden dat die van ons helemaal niet rustig werd van dat inbakeren en dat armpjes IN dienen doek vastmaken géén optie was. Drie dagen oud, maar mevrouw liet héél duidelijk merken wat wel en niet kon. En armpjes vast, dat was duidelijk een no-go. Een rebel, fluisterden we toen al. Maar goed, wel een heel lief exemplaar gelukkig.

En nu kan ze dus ook serieus vies kijken. Maar dan écht eh peoples. Dan moet ze iets, of mag ze iets niet en dan krijgen we deze blik. Dan wordt ze voor heel eventjes een donderwolk en zit ze met deze blik van onder haar wenkbrauwen vuur te spuwen. Daar moesten we wel even een foto van. Want stiekem vinden wij dit natuurlijk bijzonder grappig. En ik denk dat een foto tijdens die echte puber-tijd-dinges later, niet echt meer geapprecieerd gaat worden. En dan vinden we het waarschijnlijk ook niet zo grappig meer !