Ik bedacht net dat ik het, door de drukte van de feestdagen, nog helemaal niet heb gehad over de nieuwe religieuze fascinaties van Kleine Frutsel. Dat is me wat geweest, dat kerstgebeuren dit jaar ! Het begon al een paar weken voordien, toen ze plots van Baby Jezus begon te spelen met haar pop. De dag nadien voegde ze er trots aan toe dat zij Moeke Maria zelve was. Ik had al begrepen (goed opgelet bij de info-dag van haar eerste kleuterklas) dat ze al vroeg beginnen met de lesjes godsdienst. Je moet weten, ik heb zelf mijn hele schoolgaande bestaan op een school van 't gemeenschapsonderwijs doorgebracht. En nu werk ik ook al 11 schooljaren in een gemeenteschool. De lesjes godsdienst zijn dus al héél lang geleden ! In het kleine dorp waar wij zijn neergestreken, is er echter maar één schooltje, een katholiek schooltje dus. Er was nog wat rond te doen, want je kent dat (of wie in 't onderwijs staat, kent dat), als je zelf les geeft, word je min of meer verplicht of geacht om je kind mee te nemen naar je eigen school. Een kwestie van steun en loyauteit en alles. Ik vind dat trouwens echt niet altijd opgaan, want ik ben niet eens benoemd, dus als ze van hogerhand morgen beslissen dat ik in een andere vestiging van onze scholengroep moet gaan lesgeven, moet mijn kind dan mee ? Leuk, zo'n stabiele jeugd ! Enfin, in ons geval speelden er nog factoren mee. Ten eerste werk ik op 50 km van huis, want betekent dat ik in geval van de griep, een hernia of ander mogelijk onheil, ons kind ofwel elke dag 50 km verder moet beamen, ofwel thuis moet houden. Lijkt me niet erg handig. Bovendien wonen we in een klein dorp, wat zou willen zeggen dat alle kinders elkaar hier zouden kennen en zij dus niemand. De keuze was in feite snel gemaakt. Dat ik dan ook mijn eigen kind niet in klas zal hebben, is misschien ook nog wel een goeie zaak. 't Zal ongetwijfeld ook z'n mooie kanten hebben (en soms mis ik wel het feit dat ik veel mis, dat ze dus elke dag bij mij zou kunnen rondlopen), maar de keuze is dus gemaakt. Maar dit dus even geheel terzijde :-)
Baby Jezus dus ! En Jozef en Moeke Maria, en de koningen (ze kan ze zelfs bij naam noemen nu, sinds 6 januari !), de hele mik-mak. Toen ik ergens in de vakantie aankondigde dat we even naar Liesbeth zouden gaan, kreeg ik als antwoord "Elisabeth ? Gaan wij naar Elisabeth ? Dat is de vriendin van Moeke Maria !! ", op zeer verheugde toon, uiteraard. Toen moest ik even mijn kennis van de kwesties opfrissen, want ik wist begot niet wie Elisabeth juist was (in tegenstelling tot de meeste mensen aan wie ik het verhaal uiteen deed, u zou er zich over verbazen hoe goed iedereen die klassiekers kent !).
We hebbend dat kind natuurlijk terstond een kerststalleke gekocht, voor onder onze kerstboom, eentje waar ze mee kon spelen. Want godsdienstig of niet, dat maakt niet uit, het is ook gewoon leuk en gezellig. En grappig. Zoals die keer dat ze haastig kwam melden dat er iets ergs was gebeurd ... Baby Jezus was gebrookt, hij was zomaar vanzelf van de tafel op de grond gesprongen, stout hé van Baby Jezus ! Ze heeft duidelijk nog niet begrepen hoe heilig dat dat ventje is, stout zijn, hij zou er zelfs niet aan durven denken. Er komen nog godsdienstlesjes genoeg, haar licht zal nog wel opgaan :-)
PS Op de foto ontbreekt baby Jezus dus, 't baaske was in herstelling hé.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten