Vandaag ...

* stond ik niét welgezind op. Ik vind 7 uur zo vroeg op een zaterdagmorgen, na een veel te drukke week ... Ik kwam dus zwijgend de kamer van roepende Kleine Frutsel binnen, opende het raam en strompelde weer naar buiten, richting badkamer. Ze kroop haar bed uit en kwam me meteen achterna, om dan met haar allerliefste stemmetje te vragen : "doe eens een lachend mondje mama ?". Ze kan moeders gemoed al verdomd goed inschatten. Toen ik slaperig vroeg waarom dat dan wel moest, antwoordde ze "omdat ik jou zo graag zie !". Bye bye ochtendhumeur ! Dat kan ze dus ook al goed :-)

* viel ik al van de trap en 't is pas half negen in de ochtend. Het gebeurde net na voorgaande episode, toen ik al beter gezind maar nog even moe, de trap af strompelde. Halverwege deed ik een uitglij-manoevre en zo was ik rapper beneden dan gepland. Gelukkig was daar Meneer Frutsel met een zakje ijs. En troostende woorden. En dat schaap moest dan nog wel gaan werken. Op een zaterdag. Ocharm !

* moet ik 70 eieren koken. Zeventig. Jawel. Vraag me geen details. Denk oudercomité, vaderdag, 380 ontbijtmandjes en maak zelf uw besluit.

* tel ik al af naar straks. Dan is het zomer en ben ik 2 heerlijke maanden VRIJ. Dan vier ik ook mijn eerste blogverjaardag, hoi ! Maar eerst nog twee gekke weken van veel toetsen en rapporten, een grote schoolmusical en ook nog eens bosklassen. Zot zijn doet geen zeer. Ge moet er alleen twee maanden van bekomen, elk jaar.

* schijnt de zon. Gelukkig ! We gaan er maar eens invliegen ... de eieren roepen ...

Je weet dat het zomer wordt ...

... als er ijsjes aan te pas komen ! Liefst buiten. Genieten !

Make-over !

Ik zou het nog bijna vergeten te bloggen, maar we hebben hier vorig weekend van make-over gedaan. Kleine Frutsel sliep met haar drie-jaar-en-een-half nog steeds in een spijlenbed. 't Is niet dat het kind ermee gepest werd, maar we vonden het toch stillekes aan tijd voor een groot bed. En bij overgang van een babykamer naar een echte kleuterkamer, hoort gewoon een make-over. Al was het maar om mama eens uit de bol te laten gaan :-) En papa zag de uitvoering helemaal zitten, dus we hebben ons best gedaan ! Het feit dat roze haar lievelingskleur is, hebben we wijselijk een beetje genegeerd, want dat zijn fases hé. Kleine Frutsel was er in elk geval gewéldig blij mee ! Ze vroeg steeds opnieuw "Is dat nu echt van mij-zelf ??". Ze kan nu ook echt spelen in haar kamer, wat ze al een tijdje begon te doen, telkens ik boven begon op te ruimen.

De eerste nacht verliep vlekke(n)loos. De tweede nacht vlekte het bloed een eind weg op haar laminaat ... Uit dat veel te grote bed gedonderd natuurlijk, beide lippen aan flarden en moeder en vader een schuldgevoel zo groot als Tasmanië (euh, ik kan even niet op de goeie vergelijking komen ? help ?), want we waren, na die ene goeie nacht, de extra kussen op de grond al helemaal vergeten ... Nog een nacht later stonden er bedhekjes links en rechts op de randen en nu slaapt ze als een roosje. Je ziet ze bijna niet liggen, die kleine wurm in dat veel te grote bed. En ze is zo trots. Ze wil zo graag groot zijn. Terwijl ik steeds vaker stiekem de pauze-knop voor een paar jaar zou willen indrukken.

Roland Garros

Ze was druk aan het spelen (getuige de ontploffing in die hoek daar), maar voor Roland Garros trok ze plots haar zetel tot vlak voor 't scherm. Ze ging er echt eens goed voor zitten.

En ze zei : "Ik vind dat leuk, zoals ze daar met die ballen spelen !".