Eentje om te bewaren voor later (de reden waarom ik deze blog ooit begon trouwens, omdat je anders zoveel dingen vergeet).
Conversatie tussen mijn metekind S en Kleine Frutsel, allebei 5 en stapel op elkaar. Ze kennen elkaar dan ook al gans hun leven en zitten sedert afgelopen schooljaar ook samen op school. Het is me wat, met die twee :-)
Kleine F : "Nu zijn we nog vrienden hé, maar later zou ik graag met jou trouwen, ik denk dat ik dan verliefd op jou ga worden. En dan kunnen we trouwen, zou dat niet leuk zijn ? "
S: "Trouwen ? Dat weet ik toch niet hoor. Ik zou liever met niemand trouwen."
Kleine F : "Echt waar ? Allé, als je met niemand trouwt, dan kan je geen kindjes hebben ! Dat zou toch tof zijn als wij trouwen, kindjes hebben is heel leuk hoor !"
S blaast verontwaardigd : "Wat ? Weet je dan niet dat kindjes hebben heel veel werk is ! Ik ga dan elke dan keiveel moeten doen, dat is toch niet altijd tof hoor !"
Kleine F is daar even stil van.
Ze is blijkbaar bereid daar veel voor op te geven, want ze vervolgt : "Allé toe, weet je wat, ik zal dan wel al dat werk doen !"
S: "Ik weet het nog niet. Weet je wat, we zullen eerst maar eens groot groeien en dan zien we wel weer."
Kleine F stemt zwijgend in.
Trouwen om kindjes te kunnen krijgen, zo passé. En dat zij voorstelt om in haar eentje al het werk te doen, om toch maar haar zin te krijgen, woehahaha ! Hier gaan we later nog om lachen ! Hoop ik ;-)
