Er zijn zo van die dagen dat je je nog een ietsiepietsie méér mama voelt dan gewoonlijk. Er zijn de klassiekers, zoals de troostende knuffel bij nachtmerries, wanneer ik merk dat het simpelweg aanwezig zijn in de kamer het half-slapende lijfje al meteen kalmeert en de nachtmonsters instant verjaagt. Of er zijn zo van die dagen zoals deze, wanneer ze onverhoeds beslist om wel op een zeer alternatieve manier te gaan sparen, in tijden van crisis. En wij geen meter van haar zijde wijken.
Maar als ik, zoals gisteren, ingespannen cakejes sta te bakken als klastraktatie voor haar verjaardag, heb ik het ook. Veel mama's draaien er hun hand niet voor om, ik ben altijd stiekem een beetje jaloers als ik haar fantastische recepten lees of zie wat zij nu weer ingenieus in elkaar heeft genaaid voor haar dochters. Maar als ik dan verwoed in het deeg sta te roeren, voel ik me plots een beetje extra mama. Een mama die een portie cakejes kan bakken voor dochterlief, juigt allen ! Ik ben er stiekem een beetje trots op, alle feminisme-praat ten spijt, ik vind het verdomme leuk, nèh. En 't was nog lekker ook !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten