Ze is bijna jarig, Kleine Frutsel. Nu nog heel even twee, straks al drie. Ik weet niet waarom, maar het lijkt alsof er lichtjaren tussen zitten, tussen die twee en die drie.
Met twee jaar leek ze nog zo klein, in de pampers, naar de creche, voorzichtige woordjes achter elkaar plakkend om ons duidelijk te maken wat ze wilde en vooral niét wilde.
Drie is van een heel andere orde. We zien elke dag weer vol verwondering hoe ze zich zelfstandig een weg probeert te banen door die grote wereld, vaak met een grote mond, maar 'n heel klein hartje ... Ik kan dat zelf hoor, want ik ben al groot !
Het lijkt in elk geval toch zo, dat grote verschil. De waarheid is wellicht eenvoudiger ... je vergeet het gewoon, dat je vorig jaar ook al dacht "wat wordt ze groot !". Kinderen bevestigen alle clichés, zo simpel is het. Ze worden zo snel groot meneer, u heeft er geen gedacht van !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten