Ze blijft er maar over bezig, over Lennert-van-de-creche. Dan is ze vol overtuiging aan 't vertellen dat ze met hem gespeeld heeft, op school, van verstoppertje en dat ze naast hem zat om te eten. Wat dus allemaal niet kan, want hij zit niet bij haar op school. Dat moet een tragisch spelletje verstoppertje geweest zijn die dag, ocharme. Maar ze vertelt het wel met de glimlach. Ik heb voor alle zekerheid eens gecheckt of er misschien op school ook een Lennert zit, maar dat bleek niet het geval. Aan de mededeling dat het allemaal toch niet goed kan, wegens 't feit dat Lennert op een andere school zit, heeft ze niet zoveel. Dan kijkt ze me aan met een blik die ik niet goed kan peilen. Verzint ze het gewoon voor de lol ? Of mist ze hem echt zo hard, dat ze hem dan maar in haar fantasie laat opdraven ? We hebben er het raden naar. Maar haar glimlach toen ik voorstelde om hem eens te bellen (we hebben nummers uitgewisseld toen, jawel), doet me sterk het tweede vermoeden. Dus laat ik haar maar vertellen. Sommige mensen vragen verschrikt "ze heeft toch geen fantasievriendje ??" (willen de psychologen onder ons even vertellen wat daar in dat geval slecht zou aan zijn ?). Anderen vinden het een goed teken, ze kan zich hechten en al van die dinges. Maar dat laatste wisten wij natuurlijk al.
Enfin, één ding is zeker, als ze iemand in haar hart sluit, is 't voor eeuwig en drie dagen. Dus dat wil zeggen dat dat eerste lief hier op de stoep aan een serieus kruisverhoor zal onderworpen worden ! Ooit. Later. Als ze groot is.
