Cadzand-Bad

Allereerste optreden !

Op 22 mei was het feest op de school van Kleine Frutsel. Een musical, "Het bos van konijn Fluwijn", waarin alle klassen een dierengroep uit het bos mochten uitbeelden, op muziek natuurlijk. Kleine Frutsel was een vlinder en dat "vlinderbestaan" werd uitvoerig geoefend ... We hebben hier triljoenen keren het liedje gehoord, het dansje gezien en we kregen zelfs instructies, "voor als wij ook eens een vlinder wilden zijn". En toch, ondanks het feit dat we 't al gezien hadden thuis, waren we verschrikkelijk nieuwsgierig naar het optreden de dag zelf ... Dat ze 't kon, dat wist ik. Dat ze 't héél graag deed, dat merkten we ook. Maar hoe ze zou reageren de dag zelf ? Met dat grote publiek, op dat grote podium ? Het had me niet verbaasd als ze overrompeld zou zijn geweest, verlegen, ze kijkt bij nieuwe situaties en nieuwe mensen graag eerst de kat uit de boom. Ik hoopte maar dat ze niet zou huilen als ze ons zou zien ... Maar al die gedachten zijn onnodige zorgen en tijdverlies gebleken, ze strààlde !! Ze was een vlinder, van de eerste tot de laatste minuut. Ze zag ons staan vanop het podium en ze begon terstond glunderend te zwaaien. Maar zodra de eerste noten van de muziek over het podium rolden, kwam er een soort serieux over dat gezichtje ... ze werd een vlinder, de ware metamorfose. Je zag zo wat de instructies van de juf waren geweest, alles werd tot in de details gevolgd door onze Kleine Vlinder. Ze genoot ! En wij vanzelfsprekend ook ... alles vastgelegd op foto en video, 's avonds nog eens met een krop in de keel zitten kijken, trots tot in de toppen van onze tenen. De schoonste vlinder van het westelijk halfrond, die hadden wij toch maar mooi gefabriceerd, ah ja. Heerlijk toch, dat je als ouder zo trots kan zijn, op zo'n simpele dingen. En de Kleine Vlinder zelf ? Die was om 17u al compleet uitgeput van alle doorstane emoties en terwijl sommige klasgenootjes nog een ijsje stonden te likken op de speelplaats, lag zij al lang in bed. Vlinder zijn, da's best vermoeiend !

Dankjewel Annie

Voor 100 jaar Annie M.G. Schmidt.

We zijn zware fans, hier Ten Huize. Ikzelf altijd al geweest, haar hele jeugdoevre verslonden als kind , ik las er ook al uit voor toen ik begon met babysitten, ik sleurde mijn Jip en Janneke-boekjes gewoon mee. En ook nu, in mijn klas, is ze er altijd bij ... Pluk, Otje, ik kies er elk jaar eentje om wekelijks uit voor te lezen.

Kleine Frutsel is ook helemaal into Jip & Janneke, we lezen elke avond in het grote boek en zijn al aan de derde ronde toe, maar vervelen doet het NOOIT. Leve Hema ook, op dat punt.

En eigenlijk ontdek ik nu nog steeds gedichten van haar hand.

Bij haar las ik deze, zo schoon.

Danku Annie !

Aan een klein meisje

Dit is het land, waar grote mensen wonen.

Je hoeft er nog niet in: het is er boos.

Er zijn geen feeën meer, er zijn hormonen,

en altijd is er weer wat anders loos.

En in dit land zijn alle avonturen

hetzelfde, van een man en van een vrouw.

En achter elke muur zijn and’re muren

en nooit een eenhoorn of een bietebauw.

En alle dingen hebben hier twee kanten

en alle teddyberen zijn hier dood.

En boze stukken staan in boze kranten

en dat doen boze mannen voor hun brood.

Een bos is hier alleen maar een boel bomen

en de soldaten zijn niet meer van tin.

Dit is het lang waar grote mensen wonen…

Wees maar niet bang. Je hoeft er nog niet in.

(Annie M.G. Schmidt)

Liefde is ...

Nieuw seizoen !

HAAR HELD !! (ik kan het niet anders zeggen)

Om maar gewoon te zeggen ... we zijn weer vertrokken ! Voor het derde jaar op rij (of zou het al het vierde zijn ? ik weet het niet goed meer) zijn we lid van de Boudewijnparkfamilie. 't Is te zeggen, we hebben een abonnement. Het is nu niet meteen het meest flitsende park van Vlaanderen en steeds meer mensen nemen een abonnement op Plopsa, wat ik best snap, dat is ook niet zo duur en toch van een gans andere orde. Ik zou er ook wel zo eentje willen, misschien, in West-Vlaanderen wonende kan je dat er zeker uithalen. En toch zijn we weer gevallen voor het Boudewijnpark ... Het park zelf heeft niet zo veel attracties en ze zien er hier en daar al wat euh ... oudbollig uit. Toch vindt Kleine Frutsel het daar geweldig. Het zijn van die attracties waar ze al eens alleen of met een vriendje/vriendinnetje op mag. Er is nooit gigantisch veel volk (daar zorgen we zelf voor door de kalender wat in de gaten te houden, of er geen evenementen zijn), dus geen lange wachtrijen. En er zijn natuurlijk de dieren ! Dolfijnen zijn haar lievelingsdieren, dus de show zullen we weer zien tot we 'm bijna mee kunnen zwemmen :-)) Verder zijn er ook shows van de zeeleeuwen, de roofvogels en de zeehonden. Achterin het park is er een grote speeltuin, dus soms zetten de mama's (ideaal om met vriendinnen af te spreken) zich met een drankje in 't zonnetje, terwijl de kroost zich uitleeft. En last - but certainly not least - er is ook een indoorgedeelte. Een speeltuin in een grote hal met springkastelen, een draaimolen, een ballenbad. Daar kan je in de zomer al eens in als het regent. Maar als het park sluit in september, kan je er nog de ganse winter in met je abonnement. Dan combineer je eens een indoor-uurtje met een dolfijnenshow, ik zeg maar wat. Wij staan er in een goeie 20 minuten en gaan vaak eens in de voormiddag, als het lekker kalm is. Het hoeft dan allemaal zeker geen dag te duren, omdat we toch vaak kunnen gaan. En voor zo één dagje betaal je anders al snel 25 euro per persoon en dat vind ik echt gruwelijk duur voor wat er uiteindelijk "maar" staat aan attracties. Voor minder dan het dubbele gaan we een gans jaar, dan is de keuze snel gemaakt. En nu hou ik er over op, want ik begin stillekes aan als een reclamespot te klinken, seffens werkt het nog ook en staat u daar sebiet allemaal en heb ik toch die lange wachtrijen aan mijn been, dat kan de bedoeling niet zijn ! :-)

Moederdag 2011

een versierd potje, waarin ze helemaal zelf klaproosjes heeft gezaaid,

ik verzorg ze alsof mijn leven er van af hangt !

lieve mama,

hier is je cadeau

niet zo nieuwsgierig,

je krijgt het zo !

een lieve vlinder

fladdert naar ginder

zoem, zoem, een bij

voor de liefste mama van mij

een dikke knuffel erbij

die krijg je ook van mij

nu nog een hand

en een dikke zoen

en dan mag je

het pakje opendoen !

je kapoen x

(nvdr : het mama-gesnotter moet je er zelf maar bij denken, daar zijn gelukkig geen foto's van :-) maar het was heerlijk, ze ging er zo hard in op, ook dankjewel aan Papa Frutsel voor de prachtige bos bloemen en de verwennerij !)

Oops !

De Frutsels gaan na een ziekenhuisbezoek nog even de Pizza Hut binnen. We zetten ons gezellig aan tafel, Kleine Frutsel ziet iets of kan niet goed gaan zitten of whatever (het is ons eigenlijk nog steeds niet duidelijk wat het precies heeft uitgelokt) en toen kwam het ...

"Ooooooh SHIT !"

Dat zei ze. Kleine Frutsel. Serieus. U vindt er vast niets aan. Wij zaten aan onze stoel genageld. Om na een nanoseconde van oorverdovende stilte allebei meteen te gaan ssssssjjjt-en en allemaal dingen te bazelen als "wat zeg jij nu ?? waar heb je dat geleerd ?? allé jong, wasdanuzeg !! datiketniemeeroor !!".

Ze keek verbaasd, legde uit dat de kindjes op school dat ook zeggen, als ze héél snel van de glijbaan glijden. Wij legden vervolgens netjes uit wat dat woord eigenlijk precies wil zeggen (wat ze trouwens hilarisch vond, dat had ze duidelijk niet verwacht) en dat het eigenlijk niet echt iets propers is om te zeggen. Om vervolgens met één blik op elkaar hetzelfde te denken, nl. dat wij die schone woorden ook wel eens plachten te gebruiken. Vanaf nu nooitniemeer natuurlijk, daar zal zij ons wel attent op maken.

Allé, dat hebben we ook alweer gehad, haar eerste "vloek". Na vier-en-een-half jaar, ik vind dat we 't nog lang getrokken hebben. What's next ?