De Frutsels gaan na een ziekenhuisbezoek nog even de Pizza Hut binnen. We zetten ons gezellig aan tafel, Kleine Frutsel ziet iets of kan niet goed gaan zitten of whatever (het is ons eigenlijk nog steeds niet duidelijk wat het precies heeft uitgelokt) en toen kwam het ...
"Ooooooh SHIT !"
Dat zei ze. Kleine Frutsel. Serieus. U vindt er vast niets aan. Wij zaten aan onze stoel genageld. Om na een nanoseconde van oorverdovende stilte allebei meteen te gaan ssssssjjjt-en en allemaal dingen te bazelen als "wat zeg jij nu ?? waar heb je dat geleerd ?? allé jong, wasdanuzeg !! datiketniemeeroor !!".
Ze keek verbaasd, legde uit dat de kindjes op school dat ook zeggen, als ze héél snel van de glijbaan glijden. Wij legden vervolgens netjes uit wat dat woord eigenlijk precies wil zeggen (wat ze trouwens hilarisch vond, dat had ze duidelijk niet verwacht) en dat het eigenlijk niet echt iets propers is om te zeggen. Om vervolgens met één blik op elkaar hetzelfde te denken, nl. dat wij die schone woorden ook wel eens plachten te gebruiken. Vanaf nu nooitniemeer natuurlijk, daar zal zij ons wel attent op maken.
Allé, dat hebben we ook alweer gehad, haar eerste "vloek". Na vier-en-een-half jaar, ik vind dat we 't nog lang getrokken hebben. What's next ?
'coooool', vermoedelijk. Dus dat zal nog meevallen ;-)
BeantwoordenVerwijderenIk blijf er mij trouwens over verwonderen dat mijn dochters niet vloeken als ketters en niet onophoudelijk mensen uitkafferen als we in de auto zitten. Niet dat ik dat doe, hoor, neuh...